The Kiwi Experience

Tijdens de vlucht die me van Australië naar New Zealand bracht glijden we langzaam over een door een volle maan aan een heldere hemel verlicht wit landschap van bepakte wolken dat tot aan de horizon reikt. Een sprookjesachtig gezicht dat gepaard ging met vele prachtige herinneringen van de afgelopen weken. Op naar het volgende hoofdstuk. Na een kort nachtje in Auckland stap ik sochtends vroeg op de bustour die luistert naar de naam The Kiwi Experience, soort van hop on hop off bus die me de komende weken door heel New Zealand zou vervoeren samen met een hoop andere backpackers. Leuk contact wordt al snel gemaakt en komende dagen trekken we veel met elkaar op. Als eerste bestemming stond Bay of Islands op de planning waar buiten een boottochtje die je de mooie omgeving en enkele speelse dolfijnen liet zien weinig te beleven viel. Weer in Auckland aanbeland klikt het al vrij snel met een groepje Engelsen waarmee ik die nacht dezelfde dorm zou delen. Ondanks het streng gepropageerde genadeloze anti-alcohol beleid in het gehele hostel slaan we een drankvoorraadje in voor die avond terwijl we wachten op de vijf dollar deal Dominos pizza die we zojuist besteld hadden. De drankprijzen in de kroegen zijn weliswaar goedkoper dan in Australië, echter nog altijd vrij prijzig. In de dorm ontstond er gaandeweg de avond een gezellig sfeertje totdat er ineens iemand van de beveiling in de deuropening stond. Wellicht hadden we die verrassing kunnen voorkomen door de muziek niet zo hard te zetten en de deur dicht te doen in plaats van wagenwijd open te laten staan. Woops... Aanvankelijk kwam hij op de muziek af met de vraag of het ietsje zachter kon en bij het zien van de diverse flessen wijn en lege pizza dozen verspreid over de kamer ontstond er een onbedoelde grijns op zijn nee schuddend hoofd. "Jongens, jullie zijn op de hoogte van het feit dat er pertinent geen alcohol genuttigd mag worden in het gehele hostel. Zet de muziek ietsje zachter doe de deur dicht en hou het een beetje rustig ok?". En vervolgens vertrok hij weer. Meevaller... Nog even op stap die avond en de volgende dag vertrokken we richting Hot Water Beach, een gehucht waar niets te beleven viel behalve de gelijknamige attractie Hot Water Beach. Een strand dat heet water door de bodem naar boven drijft vanwege de wrijving tussen de verschillende grondlagen. Leuk om een gat te graven en erin te gaan liggen terwijl het eigenlijk best fris is buiten. Soort van strand jacuzzi met een prachtig uitzicht over zee totdat het vloed wordt en het ijs koude zeewater iedereen weer wegjaagt. Leuke activiteiten tot zover maar het werd wel even tijd voor een beetje actie in de taxi waar ook gewillig gehoor aan gegeven zou worden tijdens het Black Water Raften in Waitomo. Na een abseil sessie van vijfendertig meter door een grot stond er een klim en kruip tocht door de spelonken op ons te wachten die gevolgd werd door een tokkelbaan in het donker die ons uiteindelijk bij een ondergrondse rivier brachten. Vanaf de twee meter hoge kant spring je vervolgens met een rubberen band het koude water in om daarna door die rivier heen te peddelen met z'n allen die prachtig zacht verlicht werd door een hemel van glimwormen. Mooi gezicht. Bij de volgende stop in Rotorua spenderen we eerst even wat tijd in een klein actie park waar ik samen met een medereiziger en tijdelijk teamgenoot een spelletje mikado win (de actie kan niet op...) hetgeen goed was voor een gratis Swing. Een attractie waarbij je eerst in een soort van groot harnas wordt gehesen om vervolgens middels een kraan tot een hoogte van vijftig meter te worden getakeld. Bij het horen van "3, 2, 1, pull!" trek je zelf aan een koord hetgeen aanvankelijk in een korte vrije val resulteert om vervolgens een halve circulaire weg te banen vlak boven de grond. Kick! Na deze korte uitbarsting van actie was het tijd voor een kennismaking met de Maori cultuur in een van de traditionele Maori dorpen. Tijdens de busrit naar dit dorp krijgen we van de entertainende Maori buschauffeur te horen dat er een chief gekozen moet worden die de rest van de groep zou vertegenwoordigen tijdens de welkomst ceremonie. Het was een kwestie van enkele tienden van een seconde voordat mijn medereizigers mij zonder pardon en vol overgave als "vrijwilliger" aandienden. Thanx guys... Als een van de vier chiefs van die avond moesten we eerst een soort van anti-lachtest doorstaan door absoluut niet te lachen tijdens de welkomst ceremonie uitgevoerd door de in traditionele klederdracht gestoken stam krijgers waar als lachen als diepe belediging zou worden gezien. Tijdens de vreemde dans, achterlijke geluiden en spastische gezichten die ze trokken, ook wel bekend van de Haka uitgevoerd door het rugby team The All-Blacks van New Zealand bijt ik op m'n tong en doorstaan we uiteindelijk de test. De traditionele begroeting met het stamhoofd die daarop volgde bezegelde de ceremonie en daarmee ook het serieuze gedeelte. Nadat we het dorp worden ingeleid maken we op entertainende wijze kennis met de eeuwen oude tradities en leefgewoonten van de Maori's met als afsluiter een op traditionele wijze bereidde heerlijke maaltijd. Mooi stukje cultuur. Weer in de bus aanbeland voor de terugrit word ik onaangenaam verrast door de mededeling van de buschauffer dat de chief een liedje mag komen zingen voor in de bus ter entertainment voor de rest. Kak, heb ik dat... Niet veel zin in en uiteindelijk laat ik heel de bus een paar keer het zinnetje "Every day I'm zwaffeling" zingen gevolgd door een smakelijke toelichting en mededeling dat wij gekke Nederlanders dit woord nog niet zo heel lang geleden daadwerkelijk als officieel werkwoord erkend hebben voordat het in de Dikke Van Dalen werd opgenomen. Hilarisch bedoeling...

Tijd om weer te vertrekken en eenmaal in Taupo aanbeland stonden er als optionele activiteiten een skydive en de Tongariro Crossing op de planning. De skydive had ik inmiddels aangetikt dus bleef de Crossing als enige activiteit over. Voor de kenners onder ons, diverse prachtige scènes van de kaskraker The Lord of the Rings zijn hier opgenomen. Het magische Taupo meer dat liefdevol wordt omarmd door de imposante met sneeuw bedekte bergen zorgen voor een adembenemend geheel. Dat in combinatie met het geniale en meeslepende verhaal van deze prachtige film maakten deze trip tot een absolute must do. Mijn persoonlijke interesse voor The Lord of the Rings is overigens nihil echter de zeven uur durende wandeling en de veel belovende uitzichten leken me wel wat. Savonds zouden we met het hele gezelschap van zo'n vijfendertig personen dat elkaar gaandeweg steeds beter leerde kennen op stap gaan met de intentie het niet te laat te maken. Morgenvroeg zou de bus immers om zes uur paraat staan om ons naar de populaire wandelroute te brengen. Vooraf was het als vanouds weer even indrinken in de dorm zoals dat een heuse backpacker betaamt. En met een luttele twintig personen op onze vierpersoons dorm was het een gezellige aangelegenheid dat al snel hilarische vormen aan nam toen het spel "Never have I ever" werd geopperd. Om beurten vertelt iedereen iets wat ze nog nooit gedaan hebben en de mensen die datgene wel ooit gedaan hebben nemen vervolgens een slok van hun alcoholische versnapering. Aanvankelijk overheerste de terughoudendheid en gingen de eerste vragen voornamelijk over de landen waar ze nog nooit geweest waren. De onvermijdelijke wending in het spel liet echter niet lang op zich wachten waarna de vragen al gauw een hoog Sex, Drugs and Rock&Roll gehalte kregen. Geniale bedoeling dat gevolgd werd door een mooi avondje op stap met de club waarbij er zich zelfs nog een huwelijksaanzoek aandiende voor een stel in het bijzonder. Inderdaad, flink aangeschoten je vriendin ten huwelijk vragen op de dansvloer van de hostel bar, hoe romantisch is dat? Goed, tijd om te gaan slapen. Na een kort nachtje werd ik wakker en viel me op dat het al verdacht licht was buiten hetgeen werd bevestigd door mijn blik op de klok die me vertelde dat het inmiddels half negen was. De tering... tour gemist... Nou ja, dan maar wat relaxen bij het meer de rest van de dag. Na een overnachting in River Valley waar uiteindelijk de enige activiteit "White Water Rafting" gecanceld werd vanwege een te hoge water stand gingen we direct door naar Wellington, de hoofdstad van het land, om daar enkele dagen door te brengen. Een gave goed gesfeerde stad in een bergachtig gebied dat me een beetje aan San Francisco deed denken. Hier wat rondgelopen, Mount Victoria bezocht en het Tepapa Museum bezocht.

Wellington was de laatste stad van het Noorder eiland dat op mijn reisschema stond. Vanaf nu zou het alleen nog maar beter worden volgens de geruchten met als Kaiteriteri als eerste te bezoeken stad van het Zuider eiland. En inderdaad, na de drie uur durende ferry boot tocht stappen we op de bus richting de eerste bestemming waarbij de eerste prachtige landschappen al snel aandienden. Na een nachtje in Kaiteriteri en een nachtje in Westport arriveren we in Lake Mahinapua, een plaatsje aan een mooi meer waar we die avond een verkleedpartijtje zouden houden in de Poo Pub. Zowel de kroeg als het hostel is eigendom van een zevenentachtig jarige man die de Kiwi tour gangers al jarenlang op vermakelijke wijze bezig houdt. Het thema van de avond mocht alles zijn als het maar met de letter "P" begon en ondanks de beperkende factoren als budget, tijd en winkels was vrijwel iedereen origineel verkleed. Een kleine aanmoediging hierin was de gratis te winnen en en zeer begeerde Canyon Swing in Queenstown welke ik ondanks mijn verwoede pogingen om in de huid te kruipen als "Poof" helaas niet wist te bemachtigen. Echter was ik kennelijk wel overtuigend genoeg om een gratis set foto's en dvd van een eventuele bungee jump in Queenstown te ontvangen. De bungee stond aanvankelijk niet echt op m'n planning maar ok, goede reden om het alsnog te doen. Hoe dan ook fantastisch avondje weer...

New Zealand verloopt tot zover uitermate soepel onder andere dankzij het hoge sit back and relax gehalte van de Kiwi Experience waarbij de buschauffeur desgewenst alle hostels en activiteiten voor je boekt. Prachtige mensen ontmoet weer en prachtige bezienswaardigheden kunnen afvinken. Nog in het verschiet Frans Jozef, Wanaka en Queenstown, actie hoofdstad van het land, voordat ik weer terug vlieg naar Auckland. Zin in!

Thx weer voor alle reacties en tot snel!
Ciao Jazz