All good things come to an end...

Allereerst iedereen nogmaals alle geluk voor het nieuwe jaar! Hoop dat jullie allemaal een gedenkwaardige jaarwisseling hebben gehad. Na het feestgedruis in Santiago vertrok ik naar Buenos Aires om daar de boel eens te gaan verkennen. En terwijl we tijdens de landing rakelings over de grote stad heen glijden kreeg ik een goede indruk van hoe groot deze stad eigenlijk wel niet is, immens. Op aanraden van diverse andere backpackers die ik long the way ontmoette check ik in bij het Milhouse hostel waar het vrijwel iedere dag feest is. Of ja, zeg maar gerust iedere dag. Overdag diverse opties voor dagtripjes, savonds is het vaak indrinken in het hostel tijdens een feestje en snachts wordt zo'n beetje iedere nacht van de week een andere disco bezocht. Probleem is alleen dat wanneer je een avondje op stap gaat je de volgende dag vaak niet terug bent voordat de zon opkomt. De dag erop kun je dus rustig afschrijven. Savonds houd je je weer even rustig zodat je de volgende dag ook daadwerkelijk iets kunt zien van de stad zoals musea, pittoreske wijkjes, marktjes, de oude havens, etc. Veelzijdigheid ten top dus in deze supergave, bruisende megastad! En desondanks miste ik op een of andere manier de juiste sfeer hier waardoor ik mezelf de Kerst niet zag doorbrengen in Buenos Aires. M'n plannen om hier te blijven tot na de Kerst en vervolgens door te reizen naar Brazil nog maar eens onder de loep genomen waarna ik uiteindelijk besloot om m'n Zwitserse maten te vergezellen in Val Paraiso, Chili voor Kerst en oud&nieuw. Tijdens mijn escapades op Mysteryland hadden we ons dusdanig vermaakt dat me dit een beter plan leek. Relaxed om verzekerd te zijn van goed gezelschap tijdens de feestdagen bedacht ik me en bovendien zou het zowel prijstechnisch als locatietechnisch vrij uitdagend worden om nog iets te vinden tijdens de jaarwisseling in Brazil. Om de kosten te drukken pakte ik wederom de bus en na een dagje touren arriveer ik in Val Paraiso waar ik weer herenigd word met de mannen in een gezellige B&B. Weer even bijbuurten en de volgende dag was het alweer Kerst waarbij we een onszelf op een fatsoenlijk diner trakteerden. Dat wil zeggen bier en pizza op Kerstavond en op eerste Kerstdag een goed restaurant. Tijdens het afrekenen vragen we de restaurant houder of hij een taxi wil bellen om ons naar de bioscoop te brengen hetgeen gehoord wordt door een familie dat aan het tafeltje naast ons zat. De familie benadert ons en biedt aan om ons daar even heen te brengen, kleine moeite. Positief verrast kijken we elkaar even verbaasd aan en gaan we in op deze vriendelijke uitnodiging. Het is even proppen maar uiteindelijk passen we met zeven mensen in de auto en tijdens het ritje naar de bios worden we ook nog eens uitgenodigd voor een etentje bij hen thuis op de zaterdag voor de jaarwisseling. Jeetje.... de onovertroffen behulpzaamheid en gastvrijheid houden niet op zeg...! Klinkt goed, we zijn erbij! Tweede Kerstdag checken we uit het B&B en savonds nemen we intrek bij een groepje vrienden die we tijdens Mysterland hadden leren kennen en ons hadden uitgenodigd om bij hen te blijven als we naar Val Paraiso zouden gaan. Bij aankomst in de woning met een vrij hoog studentenhuis gehalte worden we hartelijk ontvangen door onze Mysteryland maten en maken we gelijk kennis met de overige bewoners. Wanneer het tijd is om een hapje te eten worden we meegenomen naar de binnenstad waar we een nauw afgelegen steegje inlopen om uiteindelijk bij een typisch Val Paraisoiaans restaurantje uit te komen. Geen toeristen te vinden hierzo. Leuk! Later die avond is het thuis nog even gezellig inborrelen waarna we koers zetten richting Viña del Mar, plaatsje vlakbij Val Paraiso waar we kennis maken met het bruisende nachtleven. De dagen die daarop volgen zien er ongeveer hetzelfde uit en voordat we het weten is er al bijna een week gepasseerd en is het tijd voor het etentje bij de familie. Aan de Facebook posts van broer en zus te lezen vinden ze het geweldig dat er enkele Europeanen op bezoek komen, lache. En nadat we worden opgehaald arriveren we even later bij hun bescheiden thuis waar we trots worden ontvangen met een glaasje Pisco, een typisch Chileens drankje. Tijdens eerdere pogingen mijnerzijds om dit drankje te nuttigen gedurende mijn reis legde ik direct een associatie met de gelijknamige vloeistof "pis" simpelweg omdat ik het niet te zuipen vond. Uit beleefdheid kon ik het echter niet afslaan en doe ik gezellig mee. En bij de eerste slok ben ik positief verrast want de bereidingswijze heeft kennelijk heel veel invloed op de smaak. Meevaller dus. Aanvankelijk is het altijd even afwachten hoe zo'n avondje verloopt en probeer je je op een of andere manier altijd enigszins netjes te gedragen als je bij vreemden bent. We hebben echter ons drankje nog niet op of vaders gooit een nogal schuine mop in de groep. Die zagen we niet aan komen en het ijs is gebroken. Er wordt vrolijk op los gebabbeld en geborreld en al gauw gaan we aan tafel voor een indrukwekkend potje gegrild vlees. En na een super gezellig en humoristisch avondje bij de familie besluiten we om samen met broer en zus nog even het nachtleven op te zoeken. Wat een briljant avondje weer...

De avond voor nieuwjaar plannen we in als een rustig avondje aangezien we de laatste dagen al vrij actief waren op alcoholisch gebied en tevens omdat de jaarwisseling voor de deur stond. We falen echter op kansloze wijze en terwijl er nog wat andere vrienden over de vloer komen wordt het drankvoorraadje dat we voor oudejaarsdag hadden ingeslagen genadeloos soldaat gemaakt. Hoppa... Geen probleem want de winkels waren op oudejaarsdag gewoon open. Smiddags doen we dus wederom wat inkopen waarna we aan het einde van de middag met een mannetje of tien richting het rotsstrand lopen om ons daar te vermaken tot na de jaarwisseling. Vrij aparte ervaring in positieve zin om in T-shirt, opgerolde broek en blote voeten gezellig in te borrelen tijdens een vriendelijk lachende zonsondergang. Het sfeertje zit er al gauw in en voordat we het weten zijn we de seconden al aan het aftellen voor nieuwjaar hetgeen gevolgd werd door een werkelijk spectaculaire vuurwerkshow langs de kustlijn... Supergaaf! Vanwege de gezelligheid blijven we vrij lang hangen waarna we samen met de mensen die we long the way ontmoetten terug naar het studentenhuis lopen om de afterparty in te zetten tot de late uurtjes. Ik zeg een geslaagde sessie weer...

Na de jaarwisseling in Val Paraiso nam ik een vlucht naar Rio om daar nog even een weekje te relaxen. Bij aankomst in Rio waan ik me echter al in Nederland vanwege het barre weer; grauwe hemel en regen, je kent het wel... Niet echt wat ik in gedachten had maar een dagje later zou het al weer bijtrekken. Op de dag van aankomst beland ik savonds op mysterieuze wijze in de hostelbar waar de caparinha's smaken zoals ze bedoeld zijn. En later die avond maak ik kennis met het spectaculaire nachtleven van Rio. De volgende dag is het weer even bijkomen waarna we savonds een straatfeest bezoeken in Lapa dat vaste prik is iedere vrijdag en zaterdag. Gezellig sfeertje! Eens kijken of ik de komende dagen ook nog eens wat bezienswaardigheden kan afvinken in het bruisende Rio zoals Santa Teresa, Copacabana Beach en de steps voordat ik weer koers zet richting Schiphol.

Het is echt prachtig om de gastvrijheid hier te ervaren! Om als vreemden te worden uitgenodigd om thuis te komen eten en bij mensen thuis een week te verblijven zonder enige verwachtte tegenprestatie. Werkelijk hartverwarmend! Mooi om te zien dat zoiets nog bestaat. Daarnaast is het eveneens fascinerend om te zien hoe ongelooflijk traag en inefficiënt sommige processen verlopen hier in het Zuid-Amerikaanse. Goed merkbaar toen ik een SD kaartje wilde kopen in een soort van elektronica zaak in Chili. Eerst ga je in de rij staan bij een balie om te vertellen dat je een SD kaartje wil waarna je een bonnetje krijgt. Vervolgens ga je dan met dat bonnetje in de volgende rij staan om dat SD kaartje af te rekenen bij de kassa. En tot slot ga je dan in de derde rij staan met datzelfde bonnetje van de eerste balie voorzien van stempel "betaald" om het SD kaartje daadwerkelijk in ontvangst te nemen bij de derde balie. Dit alles met als gevolg een drukte van jewelste, lange wachttijden en een mannetje of zestig personeel in een doorsnee winkeltje. Bizar... Maargoed, het zijn ook juist de verschillen in cultuur, gewoonten en denkwijze die het reizen zo mooi en interessant maken bedacht ik me...

Goed, tot zover mijn laatste reisverslag beste mensen. Het schrijven van de reisverslagen heb ik met veel plezier gedaan en zal altijd een onbetaalbare herinnering blijven voor later. Tevens heb ik enorm genoten van alle prachtige, lieve en hilarische reacties van jullie allemaal, waarvoor dank!! Het was me een waar genoegen jullie mee op reis te nemen :-)

Tot volgende week!
Ciao Jazz