Born to be Wild
Blijf op de hoogte en volg Jasper
21 September 2012 | Australië, Agnes Water
In Byron Bay heb ik me prima weten te vermaken, ik was immers van plan om maar twee nachten te blijven hetgeen er uiteindelijk zes zijn geworden. Niet echt een prachtig dorp of zo maar een mooi strand en een geweldige sfeer en mentaliteit. Veel gelachen daar. Na Byron Bay was het tijd om naar het plaatsje Surfers Paradise te gaan hetgeen eveneens een mooi strand beloofde. Ondanks dat de naam deed vermoeden dat je hier geweldig kon surfen bleek de realiteit toch anders nadat ik enkele surfers in het hostel sprak. Je weet wel, surfer dudes onder elkaar... Dan maar gewoon een beetje rond hangen op het strand en savonds een drankje in het centrum dat met de hoge flats aan het strand voor een mooi sfeertje zorgden. De tweede avond werden we verleid door de tekst "Free BBQ and Big Night Out incl 4 Free Drinks" op het krijtbord van het hostel. Free, dat klinkt goed voor de verandering, bijna te goed om waar te zijn. En dat was het ook want om hiervoor in aanmerking te komen moest vooraf wel eventjes dertig dollar betaald worden waarmee de term "Free" z'n glans ietwat verloor. Leuk geweest in Surfers dus op naar het volgende kustplaatsje dat luisterde naar de naam Noosa. Wederom een mooi plaatsje aan het strand waar buiten dat en het nachtleven eigenlijk weinig actie te beleven viel. Nou ja, behalve die kerel die in dezelfde dorm als ik sliep dan. Om een beetje geld te sparen overnacht ik zoveel mogelijk in hostels hetgeen tevens een makkelijke en leuke manier is om andere mensen te leren kennen en af en toe zou je liever je eigen kamer hebben. Na een vakkundig avondje stappen kwam deze beste kerel diep in de nacht terug in de dorm waarbij hij niet zijn eigen bed opzocht maar dat van een andere reiziger die inmiddels al lag te slapen. Echter niet voordat hij de inhoud van zijn overvolle blaas over zijn eigen spullen, bed en de vloer op gelijkmatige wijze verspreid had. Pak dan in hemelsnaam een plastic zak ofzo ;-) Geen gezellig ochtendje zeg maar... Tot nu toe was het meestal jammer om afscheid te nemen van de mensen die je long the way ontmoet en soms is het ook juist wel prettig. De volgende dag stond de Australia Zoo op de planning, de meest bekende van het land wellicht doordat deze vroeger gerund werd door voormalig Crocodile Hunter Steve Irwine, je kent 'm wel. Prachtige en groots opgezette dierentuin met indrukwekkende dieren en -shows. Immens grote reuzen schildpadden die het met 168 jaar overigens lang uit houden, neushoorns waarvan ik me niet realiseerde dat ze zo bizar groot waren, koala's die erbij hangen alsof ze net terug komen uit een Amsterdamse coffeeshop, allemaal indrukwekkend. Het toppunt was echter lepeltje lepeltje liggen met een kangaroo en de tijgershow waarbij ware aard van deze imposante beesten zichtbaar werden. Als ik bij mensen over de vloer kom die een kat hebben dan ligt er vaak wel ergens een stokje met touwtje eraan waar dan weer een speeltje aan vast zit. Leuk om met de kat te spelen. Aangezien de kat en de tijger beide van de katachtigen afstammen zou ditzelfde speeltje in een grotere uitvoering moeten werken voor de tijger zullen de tijgertemmers gedachten hebben. En inderdaad, een ferme bezemsteel, een stuk touw en een autoband in combinatie met een speelse en ogenschijnlijk angstloze tijgertemmer veranderden de tijgers in speelse uit de kluiten gewassen katten. Tijdens zo'n show komen de indrukwekkende capaciteiten als lenigheid, snelheid en kracht van zo'n beest even duidelijk naar boven. Prachtig! En voor degenen die van plan zijn om deze dierentuin te bezoeken, even wachten nog. Momenteel zijn ze bezig met het opzetten van een parcours waarbij ze eveneens de cheetah in actie kunnen laten zien; met een topsnelheid van zo'n 120 km/h het snelste landdier ter wereld. Mooi dagje...
Vanuit Noosa vertrok ik naar Rainbow Beach, een minuscuul uitgestorven dorpje waar behalve een prima lunchroom en mooi uitzicht over het strand werkelijk niets beleven viel. Waarom ging ik er dan in hemelsnaam naar toe zul je je afvragen? Dit wist ik vooraf ook niet... Gelijk maar weer door dus naar het volgende plaatsje Hervey Bay vanwaar ik voor twee dagen zou vertrekken naar Fraser Island, een mooi zand eiland met regenwoud en prachtige uitzichtpunten. Met een grote 4 x 4 bus twee dagen over het eiland lopen gassen waarbij we diverse stops maakten bij een meer, strand, regenwoud, etc. In Australië is het verplicht om gordels te dragen in een bus als ze erin zitten en dat is meestal het geval. Normaal gesproken lijkt dat enigszins overdreven maar in deze bus waren we er blij mee want een ritje over de ruwe zandpaden deden niet onder voor een heuse rollercoaster. Grappig dat het strand aan de kustlijn aan het Oosten van het eiland een officiële Highway is in Australië. De enige mensen die je hier overigens aantreft zijn de zee vissers die maximaal tot hun knieën in zee staan. Ga je namelijk verder dan dat de zee in dan is de overlevingskans uitermate klein vanwege de vele verschillende soorten haaien die hier de zee domineren. Jammer want de zee ziet er zeer uitnodigend uit. Onderweg op deze Highway maakten we nog even een stop bij het spotten van een Dingo, een wilde hond die er eigenlijk uitziet als een normale hond met grote oren. Hij was rustig op z'n gemakje een gat aan het graven op de "snelweg" waarbij hij zich niets aantrok van het langzaam en rakelings passeerde verkeer dat graag van de gelegenheid gebruik maakte om een fotootje te nemen. Sommige vissers begraven hun gevangen vis in het zand die ze dan later weer ophalen en deze geraffineerde Dingo had dat geroken, mooi ontbijtje...
Na twee dagen Fraser weer terug aanbeland in Hervey Bay waar me de volgende dag een briljante ervaring stond te wachten. Ik had besloten om uit een vliegtuig te gaan springen! Waarom ook niet. Aanvankelijk was ik van plan om dit ergens in New Zealand te doen echter schrokken de prijzen me een beetje af, 250 dollar voor de sprong en als je de DVD wilt nog eens 250 dollar. Wat een afzetterij hoor ik je denken, en dat klopt. Pure afzetterij want die DVD wil je waarschijnlijk toch wel hebben is de gedachtengang dus omhoog met die prijs. De hostel eigenaar in Herbey Bay vertelde me over een skydive club die het voor 345 in totaal kon doen. Goedkoper had ik ze nog niet gehoord dus knallen met die bak! In het bustripje naar de Skydive club maak ik kennis met twee meiden uit het hostel die ook zouden springen en eenmaal bij de club aangekomen maak ik kennis met Dave mijn Tandem-Master. Relaxte gast met humor en een kleine 8000 sprongen op z'n naam, klinkt vertrouwd. Het kleine vliegtuigje was net groot genoeg voor vier passagiers, twee tandem sprongen dus, Jenny een 55 jarige vrouw die dit als verjaardagscadeautje had gekregen en daar niet heel overtuigend blij mee was en ik. Het kraken van het toestel bij het opstijgen brengen mij aan het twijfelen over wat ik enger vind, de sprong of de reis er naartoe. Maargoed, blijven lachen de camera draait. Onderweg geniet ik van het prachtige uitzicht over Fraser Island en de kustlijn van Hervey Bay vanuit deze immense hoogte en als ik vraag of we er al bijna zijn krijg ik te horen dat we met 7000 feet net halverwege zijn. Terwijl ik geniet van het uitzicht en de zenuwen zich langzaam maar gestaag beginnen aan te melden zie ik dat Jenny zich steeds minder vermaakt. Zij mag als eerste. En even later is het zover. De plotsklapse intense herrie van het motor geluid en de hevige wind bij het openen van de deur op deze hoogte doen mijn zenuwen rigoureus ontwaken hetgeen zich snel ontwikkelt in een serieus "What the Fuck" gevoel. Chill out Jasper, deze mensen weten wat ze doen. Zoals eerder op de grond uitgelegd gaan de benen van Jenny buiten boord waarbij iedere vorm van haar glimlach volledig verdwenen is, armen in positie en kort daarop springt Tandem-Master Steve naar beneden. Waaaat?!? Ik zag zojuist twee mensen uit een vliegtuig springen... "Alright Jasper we're next, let's go wooohooo!" hoor ik Dave in mijn linkeroor schreeuwen terwijl we onze positie innemen. Benen buiten boord, armen kruislings zittend onder de vleugel met een adembenemend uitzicht en fuck zeg, we springen..!! Nou ja, Dave springt en ik zit toevallig aan hem vast. Eerst enkele salto's en vervolgens in de alom bekende free fall houding die ons binnen no time op een snelheid van 220 km/h brengt. Hell yeah, dit is gaaaaff!! Ik schreeuw de longen uit m'n lijf gedurende een luttele vijftig fantastische seconden alvorens Dave aan het koord trek dat de parachute doet openen. Vol in de ankers en daarna is het weer even op adem komen en genieten van de stilte en het adembenemende uitzicht onder ons voordat we landen op het strand van Hervey Bay. Wat een magnifieke ervaring... Eenmaal op het strand blijkt Jenny nog steeds te leven alleen een beetje misselijk. Ze bleek te lijden aan bewegingsziekte en ze had zich niet bedacht dat een pilletje vooraf wel eens een goed idee zou kunnen zijn. Goed verhaal Jenny. Vervelende bijkomstigheid was dat de camera van Steve tijdelijk was vastgelopen waardoor er maar een halve film op stond. Balen, maar ter compensatie bood de club haar kosteloos een nieuwe sprong aan. Succes Jenny...
Na de skydive nog even een biertje gedronken met de meiden van het hostel om de zenuwen en adrenaline tegemoet te komen en daarna was het alweer tijd om op de bus te stappen richting een lachende ondergaande zon. Agnes Water was de volgende bestemming. Wederom een klein plaatsje waar weinig te beleven viel maar ik was er met een specifiek doel, de Scooteroo... De Scooteroo heeft mijn leven veranderd, een nieuwe richting gegeven, a new way of life... Nooit had ik vooraf kunnen inschatten wat de impact zou zijn van deze life changing ervaring. En dat in een tijdsbestek van enkele uren. Bij aankomst bij de Scooteroo club ontstaat er direct een band tussen de onderlinge soon to be bikers en om dat de bezegelen laten we eerst allemaal enkele tatoeages zetten (sorry ma...). Vervolgens hijsen we onszelf in het leer, zetten we onze helmen op en stappen we op onze bad ass looking choppers en rijden we de zonsondergang tegemoet. Al rijdend word ik overvallen door een gevoel van vrijheid, de wind door m'n haar... euh, gezicht, het hangen in de bochten en de broederschap. Leven zou nooit meer hetzelfde zijn. Ik zeg Live to Ride, Ride to Live...
Nog een kleine twee weken te gaan hier Down Under voordat ik oversteek naar New Zealand. De meeste plaatsjes hier aan de kust zijn met name geënt op strand en uitgaan hetgeen leuk is voor even, maar niet te lang. Desondanks heb ik me weer kostelijk weten te vermaken hierzo.
Dikke thx weer lieve mensen voor alle leuke reacties :-) en tot het volgende verslag!
Ciao J
Vanuit Noosa vertrok ik naar Rainbow Beach, een minuscuul uitgestorven dorpje waar behalve een prima lunchroom en mooi uitzicht over het strand werkelijk niets beleven viel. Waarom ging ik er dan in hemelsnaam naar toe zul je je afvragen? Dit wist ik vooraf ook niet... Gelijk maar weer door dus naar het volgende plaatsje Hervey Bay vanwaar ik voor twee dagen zou vertrekken naar Fraser Island, een mooi zand eiland met regenwoud en prachtige uitzichtpunten. Met een grote 4 x 4 bus twee dagen over het eiland lopen gassen waarbij we diverse stops maakten bij een meer, strand, regenwoud, etc. In Australië is het verplicht om gordels te dragen in een bus als ze erin zitten en dat is meestal het geval. Normaal gesproken lijkt dat enigszins overdreven maar in deze bus waren we er blij mee want een ritje over de ruwe zandpaden deden niet onder voor een heuse rollercoaster. Grappig dat het strand aan de kustlijn aan het Oosten van het eiland een officiële Highway is in Australië. De enige mensen die je hier overigens aantreft zijn de zee vissers die maximaal tot hun knieën in zee staan. Ga je namelijk verder dan dat de zee in dan is de overlevingskans uitermate klein vanwege de vele verschillende soorten haaien die hier de zee domineren. Jammer want de zee ziet er zeer uitnodigend uit. Onderweg op deze Highway maakten we nog even een stop bij het spotten van een Dingo, een wilde hond die er eigenlijk uitziet als een normale hond met grote oren. Hij was rustig op z'n gemakje een gat aan het graven op de "snelweg" waarbij hij zich niets aantrok van het langzaam en rakelings passeerde verkeer dat graag van de gelegenheid gebruik maakte om een fotootje te nemen. Sommige vissers begraven hun gevangen vis in het zand die ze dan later weer ophalen en deze geraffineerde Dingo had dat geroken, mooi ontbijtje...
Na twee dagen Fraser weer terug aanbeland in Hervey Bay waar me de volgende dag een briljante ervaring stond te wachten. Ik had besloten om uit een vliegtuig te gaan springen! Waarom ook niet. Aanvankelijk was ik van plan om dit ergens in New Zealand te doen echter schrokken de prijzen me een beetje af, 250 dollar voor de sprong en als je de DVD wilt nog eens 250 dollar. Wat een afzetterij hoor ik je denken, en dat klopt. Pure afzetterij want die DVD wil je waarschijnlijk toch wel hebben is de gedachtengang dus omhoog met die prijs. De hostel eigenaar in Herbey Bay vertelde me over een skydive club die het voor 345 in totaal kon doen. Goedkoper had ik ze nog niet gehoord dus knallen met die bak! In het bustripje naar de Skydive club maak ik kennis met twee meiden uit het hostel die ook zouden springen en eenmaal bij de club aangekomen maak ik kennis met Dave mijn Tandem-Master. Relaxte gast met humor en een kleine 8000 sprongen op z'n naam, klinkt vertrouwd. Het kleine vliegtuigje was net groot genoeg voor vier passagiers, twee tandem sprongen dus, Jenny een 55 jarige vrouw die dit als verjaardagscadeautje had gekregen en daar niet heel overtuigend blij mee was en ik. Het kraken van het toestel bij het opstijgen brengen mij aan het twijfelen over wat ik enger vind, de sprong of de reis er naartoe. Maargoed, blijven lachen de camera draait. Onderweg geniet ik van het prachtige uitzicht over Fraser Island en de kustlijn van Hervey Bay vanuit deze immense hoogte en als ik vraag of we er al bijna zijn krijg ik te horen dat we met 7000 feet net halverwege zijn. Terwijl ik geniet van het uitzicht en de zenuwen zich langzaam maar gestaag beginnen aan te melden zie ik dat Jenny zich steeds minder vermaakt. Zij mag als eerste. En even later is het zover. De plotsklapse intense herrie van het motor geluid en de hevige wind bij het openen van de deur op deze hoogte doen mijn zenuwen rigoureus ontwaken hetgeen zich snel ontwikkelt in een serieus "What the Fuck" gevoel. Chill out Jasper, deze mensen weten wat ze doen. Zoals eerder op de grond uitgelegd gaan de benen van Jenny buiten boord waarbij iedere vorm van haar glimlach volledig verdwenen is, armen in positie en kort daarop springt Tandem-Master Steve naar beneden. Waaaat?!? Ik zag zojuist twee mensen uit een vliegtuig springen... "Alright Jasper we're next, let's go wooohooo!" hoor ik Dave in mijn linkeroor schreeuwen terwijl we onze positie innemen. Benen buiten boord, armen kruislings zittend onder de vleugel met een adembenemend uitzicht en fuck zeg, we springen..!! Nou ja, Dave springt en ik zit toevallig aan hem vast. Eerst enkele salto's en vervolgens in de alom bekende free fall houding die ons binnen no time op een snelheid van 220 km/h brengt. Hell yeah, dit is gaaaaff!! Ik schreeuw de longen uit m'n lijf gedurende een luttele vijftig fantastische seconden alvorens Dave aan het koord trek dat de parachute doet openen. Vol in de ankers en daarna is het weer even op adem komen en genieten van de stilte en het adembenemende uitzicht onder ons voordat we landen op het strand van Hervey Bay. Wat een magnifieke ervaring... Eenmaal op het strand blijkt Jenny nog steeds te leven alleen een beetje misselijk. Ze bleek te lijden aan bewegingsziekte en ze had zich niet bedacht dat een pilletje vooraf wel eens een goed idee zou kunnen zijn. Goed verhaal Jenny. Vervelende bijkomstigheid was dat de camera van Steve tijdelijk was vastgelopen waardoor er maar een halve film op stond. Balen, maar ter compensatie bood de club haar kosteloos een nieuwe sprong aan. Succes Jenny...
Na de skydive nog even een biertje gedronken met de meiden van het hostel om de zenuwen en adrenaline tegemoet te komen en daarna was het alweer tijd om op de bus te stappen richting een lachende ondergaande zon. Agnes Water was de volgende bestemming. Wederom een klein plaatsje waar weinig te beleven viel maar ik was er met een specifiek doel, de Scooteroo... De Scooteroo heeft mijn leven veranderd, een nieuwe richting gegeven, a new way of life... Nooit had ik vooraf kunnen inschatten wat de impact zou zijn van deze life changing ervaring. En dat in een tijdsbestek van enkele uren. Bij aankomst bij de Scooteroo club ontstaat er direct een band tussen de onderlinge soon to be bikers en om dat de bezegelen laten we eerst allemaal enkele tatoeages zetten (sorry ma...). Vervolgens hijsen we onszelf in het leer, zetten we onze helmen op en stappen we op onze bad ass looking choppers en rijden we de zonsondergang tegemoet. Al rijdend word ik overvallen door een gevoel van vrijheid, de wind door m'n haar... euh, gezicht, het hangen in de bochten en de broederschap. Leven zou nooit meer hetzelfde zijn. Ik zeg Live to Ride, Ride to Live...
Nog een kleine twee weken te gaan hier Down Under voordat ik oversteek naar New Zealand. De meeste plaatsjes hier aan de kust zijn met name geënt op strand en uitgaan hetgeen leuk is voor even, maar niet te lang. Desondanks heb ik me weer kostelijk weten te vermaken hierzo.
Dikke thx weer lieve mensen voor alle leuke reacties :-) en tot het volgende verslag!
Ciao J
-
21 September 2012 - 10:04
Hannie En Wim:
Hey Jasper,
Born to be wild.. waar heb ik dat meer gehoord? Super wat je allemaal weer hebt gedaan.Vooral het springen uit een klein vliegtuigje van zo'n hoogte. Lijkt me best spannend dat moment. maar eenmaal verticaal is het zeker kicken.Trouwens wel wennen zeker zo'n grapjas op je rug!!
De kangaroe ligt wel erg stil, was je net uit de buidel?
Tarzan in de bomen zeker opzoek naar Jane??
Lieve Jap, heerlijk weer om je verhaal te lezen en weer mooie foto's. Blijf genieten en take care!!
Het gaat snel, want je bent alweer bijna op de helft van je reis.
Lieve groeten vanuit Maarheeze. -
21 September 2012 - 11:02
Roy Blom:
GVD Jasper!!
Wederom Super!
Wederom Geweldig!
Wedeom JALOURS!!!!!!
This is a new meaning To live life to the MAX!! -
21 September 2012 - 11:23
Sabine:
Weer geweldig om te lezen Jasp! Giller lepeltje / lepeltje & Kick die sprong!
Mooie foto's ook, leuk om je zo te volgen!
Enjoy! -
21 September 2012 - 12:28
Linda Willems:
Hey Jasper.Wat een leuk verslag!!Koala beren zo uit een Amsterdamse coffeeshop,haha!!
wat een kick om uit een vliegtuig te springen, doe het je niet na! have fun ,lfs Linda -
21 September 2012 - 12:56
Alice:
He Jasper,
Wat maak je toch geweldige dingen mee, weer met mooie foto's.
Stoer hoor springen uit een vliegtuig en rijden op zo'n motor!
Veel plezier nog en pas goed op jezelf.
Liefs,
Alice -
21 September 2012 - 14:12
Laura:
Hey Jasper,
Blijft fantastisch om je verhalen steeds te lezen! Wat maak je ontzettend gave dingen mee! Heel veel plezier verder Down Under!
X Lau -
21 September 2012 - 17:43
Karina:
Hi Jappie,
Mooi reisverslag weer! 2 Nederlanders zijn in Noosa geweest en hebben het sieradenmerk Noosa-Amsterdam opgericht. Klinkt als een mooie plaats.
Veel plezier nog in Australie voordat je reis in Nieuw-Zeeland begint.
Groetjes!
-
21 September 2012 - 17:50
Erik :
whoohooo m8!
Te gekke verhalen weer! haha die kop van je bij het springen loool! Om maar niks te zeggen van je Live 2 Ride Experience :P Kicken hoor! Mooie natuur daar joh.
Nou, zoals die gast in je dorm ook al zei....
Pee you later!
Ciao
Erik -
22 September 2012 - 10:36
Leonie:
Vet he parachute springen! En die foto ervan is ook charmant haha ;-)
xleo -
22 September 2012 - 14:51
Maurice Fransen:
He hallo Mr. Guns,
Wat een avontuur zeg. eindelijk denk ik er eens aan om op je blog te kijken. Ik heb nog niet alles gelezen, maar wat een superreis. Vooral de mengeling van en contacten, actie, natuur, feestjes en alles.....stikjaloers natuurlijk.
Ook nog wat aircootjes kunnen verkopen? En anders doe ik dat wel weer voor jullie. Geniet er natuurlijk weer van......
groetjes, Maurice Fransen
PS, mijn vrouw is ook mega-jaloers!! -
22 September 2012 - 16:06
Kristel:
hahahaha! Die jump foto! Fantaaaastisch :-)) !
-
23 September 2012 - 19:49
Jeroen Deleij:
Jasper, fantastische verhalen lees ik in je verslagen. ik wens je nog veel belevenissen toe.
groeten Jeroen Deleij (Guts-retail) -
23 September 2012 - 19:52
Pieta:
Jee jasper,
Hoe ga jij weer in de gewone wereld terug komen.Alles is na dit avontuur zo gewoon.En jou kennende ga je vast weer op zoek naar meer.En misschien is zo gewoon ook wel weer even lekker om alles mijmerend vanuit je stoel te overdenken en dan tegen jezelf te zeggen ik heb het maar mooi geflikt.Want we willen dit misschien allemaal wel maar doen het niet.Maar jij kan zeggen ....zo dat zit in de pocket.
Je tatoo.......ben benieuwd
Nog heel veel succes doe voorzichtig en op naar het volgende avontuur.
gr Pieta -
23 September 2012 - 22:03
Johan:
He Jaspert,
Wat maak jij een avonturen mee.. Lepeltje lepeltje met harige beesten, vreemde mannen op je rug, tatoos
op plekken die beter maar verborgen kunnen blijven.. Tja en dan al die andere verhalen.
Nee. even zonder gekheid; wat een fantastische reis ben je aan het maken. Om jaloers van te worden.
Nog heel veel plezier en ik kijk al weer uit naar je volgende verslag.
Groeten,Johan -
24 September 2012 - 10:49
Frits:
Vet verhaal tattoo bob!
Klinkt allemaal weer erg gaaf! En ziet er op de foto's ook erg vet uit overigens.
Btw: Het feit dat jij weet hoe een Koalabeer uit een Amsterdamse coffeechop komt, laat mij afvragen hoe jij erzelf bij zat op dat moment....?!?! ;-)
Enjoy, Groetuhhhh -
24 September 2012 - 20:47
Bas J:
Maat,
Inderdaad de moeite van het lezen waard. ik ben bijna van de bank gevallen tijdens je sprong. Dit moet inderdaad overweldigend zijn.
Maar ja, om daar nou een tattoo voor te nemen? Tja... Dertigersdillema.... Het is je vergeven.
Have fun
-
26 September 2012 - 10:54
Marc (MOK):
He Jasper,
Fantastisch om te lezen weer kerel. En wat een sprong moet dat zijn geweest.
Ennuh Henna slijt er vanzelf weer af, geen punt.
Geniet verder.
Mazzel. -
26 September 2012 - 13:56
Mijke:
Hoi Jasper
Wederom een fantastisch verhaal! Wat klinkt dat allemaal fantastisch. Geniet ervan.
Liefs Mijke -
26 September 2012 - 18:44
Hein En Petra Guns:
Hoi Jasper
Wat een leven,zeg! Heerlijk om zo over de wereld te zwalken.
We hebben ons slap gelachen om je filmpje .Cool hoor.
Ik had m'n broek al vol voor dat ik boven was. Daar zou Jenny bij verbleken.
Blijf avonturen beleven want wij blijven je volgen
Liefs en groetjes van Hein en Petra. -
27 September 2012 - 08:06
Lars:
He lachen man,
wat een verhaal weer, kwam chagie op mijn werk maar ben heel vrolijk weer.
misschien als je terug bent de rol van mona overnemen, en dan in een mannen blad.
Toch mooi dat je weer je oude passie kon uitvoeren, maar hu wel een beetje een kontenhopper foto.
komt goed mazzel.
succes met je nog down underer.
Lars -
27 September 2012 - 08:06
Lars:
He lachen man,
wat een verhaal weer, kwam chagie op mijn werk maar ben heel vrolijk weer.
misschien als je terug bent de rol van mona overnemen, en dan in een mannen blad.
Toch mooi dat je weer je oude passie kon uitvoeren, maar hu wel een beetje een kontenhopper foto.
komt goed mazzel.
succes met je nog down underer.
Lars -
27 September 2012 - 12:49
Simone:
Hoi Jappie,
Wederom een fantastisch verhaal. Verhueg me er iedere keer weer op!
Zo te lezen gaat het je allemaal goed af daar.
Geniet er lekker van, we missen je!
Liefs Simone -
28 September 2012 - 13:50
Dirk:
Hey Jasper,
Live to Ride, Ride to Live... dat is nog eens een spiegeltjes wijsheid...
Ik de film van je jump gezien bij Hannie. Ik moet zeggen, de meeste tijd keek je behoorlijk cool. Nu kun jij volgens mij ook cool kijken als je schijt, maar zelfs bij zeven kleuren blijkbaar.
Is het nog gelukt met die duitse vrouwen op de kakkamaran? Ik hoor het wel.
veel plezier nog.
Gr. Dirk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
