Van Vietnam naar Bangkok

Het verblijf in Hoi An verliep nog prima verder en de dag voordat ik zou vertrekken naar Nha Trang besloot ik om samen met een reisgenoot nog even een pak te laten aanmeten in een van de vele tailorshops. Nu we d'r toch zijn... Voor het eerst sinds lange tijd moest ik mijn mening bijstellen over de klant onvriendelijkheid van de Vietnamees en bovendien werd ons met een uitermate vriendelijke glimlach de allerbeste kwaliteit voor de allerlaagste prijs beloofd. Nou, dan zal het vast wel goed zitten nietwaar..? De volgende middag nog even terug voor de finishing touch voordat de pakken naar Nederland verstuurd zouden worden en savonds was het weer tijd voor de slaapbus. Nou ja, nachtbus beter gezegd want slapen was niet echt een optie aan boord van deze kermisattractie. De chauffeur had namelijk de vervelende gewoonte om bij iedere auto, scooter of overig voertuig dat hij inhaalde steevast een keer zes tot twaalf te toeteren. En alleen al het aantal scootertjes hier is absurd hoog. Bovendien kreeg ik de indruk dat deze chauffeur dezelfde rijopleiding had gedaan als de voorgaande chauffeurs die ik had mogen ervaren aan de roekeloze en snukkerige rijstijl te merken dus was ik blij toen we rond half zes in de ochtend Nha Trang naderden. Bij het binnen rijden van de stad was ik verbaasd over de drukke activiteiten op het strand toen ik door het raam naar buiten keek. Hordes mensen die aan het zwemmen waren, potje badminton spelen, wat ochtendgymnastiek of aan het hardlopen waren. Bizar om te zien zo vroeg. Wederom was de uitleg dat dat te maken had met het feit dat men de zon zoveel mogelijk probeert te mijden. Nadat ik in het hostel incheckte besloot ik de Vietnamezen maar te gaan vergezellen op het strand. Even een verfrissende duik in de zee tijdens zonsopkomst om vervolgens een tukje te doen op het strand met het aanspoelende water en het knisperen van de palmbladeren als vriendelijk achtergrondmuziekje. Er zijn slechtere manieren om de maandagochtend in te luiden bedenk ik me. Tegen een uurtje of een in de middag maak ik tijdens het betreden van de dorm waar ik zou overnachten kennis met mijn kamergenoten die zojuist bezig waren met het openen van hun ogen na een avondje vakkundig stappen, hetgeen de hele week al op hun planning stond zo bleek later. Bij binnenkomst zag ik dat drie van de zes bedden bezet waren hoewel ik toch echt zes mensen telde... Een nieuwe invulling van de term "mixed dorm". Het bleek om een prachtige groep mensen te gaan, een paar kerels uit Liverpool die al enkele maanden aan het reizen waren en een paar meiden uit Australië die elkaar tijdens het reizen in Cambodja ontmoet hadden. En daar ontstond ook hun idee om in Saigon scootertjes te kopen om daarmee vervolgens naar het Noorden van Vietnam te rijden. Waarom ben ik niet op dat briljante idee gekomen vraag ik mezelf af en heel even overweeg ik zelfs om met ze mee te reizen. Hun plan wijkt echter veel te veel af van het mijne waardoor ik er vanaf zie. Die ochtend kende ik nog niemand hier en in het begin van de avond zaten we met een mannetje of vijftien gezellig te borrelen in onze zes persoons dorm voordat we naar de Red Apple Bar zouden gaan. Het was het begin van een onvergetelijke avond en komende dagen trekken we veel op met elkaar. Voor de rest nog een beetje gerelaxt en de uitermate vriendelijke hosteleigenaresse geholpen bij de aanschaf van een nieuwe lobby gitaar. Sinds lange tijd weer ff kunnen pingelen, lekker...

Een nieuw nachtelijk bustripje bracht me rond half zeven in de ochtend in het nog slapende centrum van Ho Chi Minh (Saigon) waarna ik een taxi pakte naar het hostel. Na een korte ruzie die ik aanzwengel met de taxichauffeur die me met z'n voor mijn gevoel veel te snel lopende meter probeert op te lichten besluit ik om ongeveer de helft te betalen van wat de meter aangeeft om vervolgens als de sodemieter uit te stappen en loop ik het laatste stukje naar het hostel. Ontzettende taxichauffeur... En eenmaal in het hostel aanbeland raak ik aan de praat met een Canadeese die op het punt stond te vertrekken naar Nha Trang die me als uitgaanstip de Cheeky Monkey Bar aanbeveelt. Klinkt goed. Eerst weer even een verkenningsrondje door de stad en savonds tijd voor een biertje met wat mensen afkomstig van Nha Trang evenals enkele nieuwe kamergenoten uit Engeland. Veel Engelsen al tegen het lijf gelopen tijdens mijn reis en veel mee gelachen. Het uitgaansleven in de grote stad Ho Chi Minh had ik me iets heftiger voorgesteld hoewel we ons uiteindelijk enorm vermaakt hebben. Het is vooral gezellig buiten op straat met het welbekende poppenmeubilair en hoe kleiner het meubilair hoe goedkoper de biertjes zo lijkt het. Denk aan veertig cent voor een halve liter. Bam! En niet alleen op straat gezellig, ook in de Cheeky Monkey met de live muziek die ik sinds lange tijd niet meer had gehoord waarbij je desgewenst zelf ook een liedje mocht spelen. Die kans kon ik niet onbenut laten dus even later stond ik met gitaar op de bühne Wonderwall te zingen in de uit volle borst mee zingende kroeg. Priceless... Naast het feestgedruis hier in HCM zijn er ook diverse culturele bezienswaardigheden zoals een bezoek aan de tunnels en het oorlogmuseum. Beide erg indrukwekkend. Van de afbeeldingen en verhalen onder andere over "Agent Orange" in het museum word je wel even stil. En ineens scheen er ook een heel ander licht op een van mijn favoriete oorlogsseries "Tour of Duty" voor de kenners onder ons. Het bezoek aan de tunnels was minder confronterend echter niet minder interessant. Bizar om die kleine krappe tunnels te zien en om daar doorheen te kruipen waarbij de om je oren vliegende vleermuizen je een soort van panisch gevoel bezorgen in het donker. Geen claustrofobie gewenst hier. Na het bezoek aan de tunnels bestond er ook de mogelijkheid om je schietkunsten te testen op de schietbaan met een geweer naar keuze. Het zwaarste caliber was de M60 hetgeen me als muziek in de oren klonk, knallen met die bak! Het was wel weer leuk geweest in HCM en om in Phnom Penh te komen besloten we om een tweedaagse boottrip te doen door de Mekong Delta met een overnachting in het Floating Hotel. Dit klonk door de Fawlty Towers achtige kamers en onvriendelijk personeel echter interessanter dan dat het in werkelijkheid was. En ondanks dat tevens de Mekong Delta niet zo mooi was als ik had verwacht was het leuk om eens op een andere manier te reizen dan met de bus. Met het verlaten van HCM via de Mekong Delta bracht ik een einde aan mijn bezoek aan Vietnam, een prachtig land!

In Phnom Penh aanbeland zijn we al snel weer met een mannetje of zeven waarmee we na het inborrelen bij de gezellige hostel lobby onszelf met z'n allen in een Tuktuk propten en op weg gingen naar Happy Pizza voordat we op stap gingen. Tot diep in de nacht op pad geweest waardoor de volgende dag niet heel erg productief was en daarbij had de "Happy" Pizza als onaangename bijwerking dat de volgende drie dagen niemand het lef had om een scheet te laten als je niet op de pot zat. Halleluja voor imodium. Verder was tijdens mijn verblijf in Phnom Penh een bezoek aan de Killing Fields en de S21 Prison voor mij een vanzelfsprekendheid ondanks de wetenschap dat dat geen vrolijke dag zou gaan worden. Het oorlogsmuseum in HCM had al behoorlijk wat indruk gemaakt op me en dat zou alleen nog maar erger worden met het zien en horen van wat hier in Cambodja nog niet zo heel lang geleden allemaal is gebeurd. De intrieste verhalen en beelden van de Killing Fields evenals de gevangenis zijn volkomen onbegrijpelijk en voelen als onwerkelijk. En als ik opeens oog in oog sta met een van de zeven overlevenden van de S21 Prison die op dit terrein wat boeken probeert te verkopen sta ik perplex. Ongelooflijk dat iemand die dit overleefd heeft hier nog ooit zou willen terugkeren.

De volgende dag vertrekt de bus naar Siem Reap en eenmaal daar aanbeland blijkt er aardig wat regen te zijn gevallen. Prettig voor de temperatuur, minder prettig voor de vele zandwegen die als gevolg daarvan in modderpoelen waren veranderd. We besluiten om naar een homestay dorm te gaan met uitmuntende recensies op het gebied van feesten en laten de "luxe" even achterwege. Bedden bestaan hier uit met muggennetten afgedekte laffe matrassen die buiten onder een provisorisch gefabriceerd golfplaten afdak liggen. Kost niks, hedde ook niks. Een dollar voor een overnachting en toen we er nog eens drie dollar tegenaan kletsten in de hostel bar waren we eveneens voorzien van avondmaal inclusief een halve liter bier. Prima sfeertje, en een paar biertjes verder was het tijd om het uitermate bruisende nachtleven van Siem Reap te gaan verkennen waarbij je in de Ankor What? Bar in plaats van een glas drank ook gewoon een emmer drank kon bestellen. Natuurlijk, waarom ook niet... Na de ontzettende budget overnachting besluiten we een upgrade te doen om onszelf te verzekeren van een betere nachtrust, hoewel dat achteraf niet nodig bleek. We besloten namelijk om de volgende dag vroeg in de ochtend naar de Ankor Wat Tempels te gaan om daar de zon te zien opkomen. En als je dan toch zo vroeg op moet, dan kun je net zogoed flink op stap gaan om aansluitend in een tuktuk te kruipen richting de tempels. Zo gezegd zo gedaan en hoewel dat niet de meeste comfortabele manier was om een kater te verwerken, het was wel een van de mooiste. Na een uurtje of vier tempels bezichtigen, hetgeen overigens prachtig was, hielden we het wel voor gezien en was het ook weer tijd om terug te keren naar het hostel omdat we daar opgepikt zouden worden met een minibusje richting Bangkok.

De keuze om voor het minibusje te kiezen ten opzichte van de gewone bus had met name te maken met de snellere reistijd en comfort. Juist ja... we waren de hoek nog niet om of de airconditioning besloot ermee op te houden waardoor de minibus in no time veranderde in een zweetbus. En zo'n tien minuten later werd op het station het mini zweetbusje verder afgeladen met meer Cambodjanen dan stoelen. Na een uurtje of vier opgevouwen liggen zweten stonden we bij de grens van Thailand en na een stempel hier en een paspoortcontrole daar stapten we in een auto om onze weg te vervolgen. De verharde wegen van Thailand in de auto voelen direct als een verademing ten opzichte van het Jip & Janneke wegennet van Cambodja en Vietnam en na een uurtje of vijf vlammen arriveren we in Bangkok, backpackers starting point. We worden gedropt in de buurt van Khao San Rd, het meest bekende en drukke uitgaansgebied, en we zijn nog niet uitgestapt of ik hoor iemand mijn naam roepen, een medereiziger die ik onderweg al eerder tegenkwam. Grappig hoe je elkaar overal weer blijft tegenkomen. De eerste twee dagen vooral doorgebracht op Khao San Rd en toen ik afscheid had genomen van wat reismaatjes die naar het Noorden van Thailand gingen besloot ik om met een gare boemeltrein naar Hua Hin te gaan, een plaatsje onder Bangkok gelegen aan het strand. Mijn volgende vlucht zou pas over een kleine week vertrekken en het leek me wel even prettig om een paar daagjes tot rust te komen na twee maanden onafgebroken feesten. En dat ging prima in Hua Hin want daar is namelijk afgezien van een leeg strand en een night market vrijwel niets te beleven. Even bijslapen, potje hardlopen vroeg in de ochtend op het strand en lekker eten ergens in een Thais eettentje op de night market stond op de dagelijkse planning. Weer terug in Bangkok heb ik uiteindelijk ook nog een Thaibox wedstrijd bijgewoond hetgeen een prachtige ervaring was. De traditionele kleding, de rituele dansjes uit respect voor hun leraar voorafgaand aan iedere wedstrijd, het respect voor elkaar, voor de leraar van de tegenstander en tevens het luid gejoel en het illegale gokken van de toeschouwers waren mooi om te zien. Thaiboxen is niet voor mietjes, het gaat er echt volle bak op hier hetgeen resulteerde in drie knok-outs in negen wedstrijden. Indrukwekkend om van zo dichtbij mee te maken allemaal. Verder kon een bezoek aan het Paleis op de laatste dag in Bangkok eveneens niet ontbreken voordat ik savonds op het vliegtuig stapte richting Sydney.

Mijn bezoek aan Thailand was met een paar dagen uitermate kort hoewel ik uiteindelijk wel de vier T's heb kunnen afvinken; Thaise keuken geproefd, Thaise massage ondergaan, Thaibox wedstrijd bijgewoond en een Thais biertje gedronken. Met het afronden van deze vier T's is mijn bezoek aan Thailand tot een einde gekomen en datzelfde geldt voor mijn bezoek aan Azië. Inmiddels ben ik ruim twee maanden onderweg, ben ik vele prachtige ervaringen rijker en heb ik een paar mooie vriendschappen mogen sluiten. Hoofdstuk een zit erop en met Australie en New Zealand in het vooruitzicht staat hoofdstuk twee alweer voor de deur. Zin in!

Iedereen weer super bedankt voor alle leuke en lieve reacties!!

Tot snel!
Ciao J