Made in China

Made in China

Het laatste stukje van de Trans Siberië Express zit erop en inmiddels ben ik in China aanbeland. Bij de grens Mongolië - China moesten we enkele uren wachten omdat het onderstel van de trein verwisseld moest worden omdat ze in China een andere spoorbreedte hebben. Uiteindelijk niet veel van meegekregen vanwege de vodka die we met wat nieuwe Nederlandse reisvrienden soldaat hadden gemaakt. Erg gezellig weer! Wat ik me helaas wel nog kon herinneren van die avond is dat op een gegeven moment mijn blaas op springen stond na zoveel drank tijdens de voor mijn gevoel zes uur durende stop waarbij de toiletten niet gebruikt mochten worden. Niet erg handig, zeker niet als je aan het borrelen bent. Uiteindelijk bedacht ik me dat er niets anders zat dan in m'n coupe in een plastic zak te pissen om die vervolgens zo nonchalant mogelijk te deponeren bij de grote vuilniszak aan het einde van de coupe. Niks aan de hand. Vervelende bijkomstigheid was dat de plastic zak niet zo lekdicht was als ik had verwacht. En daar kwam ik pas achter toen ik terug liep van de grote vuilniszak naar mijn coupe doordat mijn aandacht werd getrokken door een vers urinespoor (lees pure vodka) midden over het gangpad precies tussen die twee locaties. Ahum...ontkennen was zinloos...

Vroeg in de ochtend neem ik afscheid van de Nederlandse medereizigers die uitstapten in Datong om de hangende kloosters te bezichtigen, vanaf nu zou ik er alleen voor staan. Een uurtje of zes later loop ik bij het uitstappen in Beijing tegen een muur van warme, klamme smog aan. Niet veel veranderd sinds de laatste keer dat ik hier was een jaar of vijf geleden. Om naar het hotel te komen begin ik zelfverzekerd te onderhandelen met de eerste de beste taxi chauffeur over de prijs waar ik zo'n 30% vanaf zwaffel en even later loop ik mee naar zijn auto. Later zou blijken dat ik alsnog zo'n twee en een half keer de normale prijs betaalde...domme toerist... Het blijkt om een zwarte taxi (lees oplichters) te gaan en als we een tijdje onderweg zijn bekruipt me een ietwat onveilig gevoel, ik heb geen flauw idee waar hij me naar toe brengt. Misschien was dit toch niet zo'n goed idee bedacht ik me, maar na een half uurtje rijden tikt hij me op mijn schouder en wijst naar het hotel waar ik moest zijn waarna dat gevoel van zo even net zo snel weer was verdwenen. Tijdens de taxirit viel me trouwens op dat er steeds meer elektrische scooters en fietsen op de weg rijden dan voorheen, een verwoede poging om de smog tegen te gaan denk ik. Aangezien ik tijdens mijn vorige bezoek aan de immense stad de grote bezienswaardigheden zoals de grote muur, de verboden stad en het Tiananmen plein al had gezien had ik weinig tijd ingepland voor Beijing. Op het programma stond voornamelijk een treinkaartje Beijing - Shanghai kopen en de Hutongs verkennen. En met name aan dat eerste heb ik veel tijd gespendeerd, waarschijnlijk vanwege de taalbarrière. Werkelijk fascinerend om te ervaren hoe ongelooflijk weinig mensen ook maar een beetje Engels praten in zo'n wereldstad als Beijing. En dat maakt het er niet makkelijker op want het treinkaartje kan niet via internet aangeschaft worden omdat de enige site waarop dat kan in het Chinees is en bovendien worden VISA en Mastercard niet geaccepteerd. Dus was ik aangewezen op de dames van de frontdesk van het hotel die me na een korte periode van kastje naar de muur politiek verwezen naar een Ticket Office vijf min lopen van het hotel. Kijk aan, dan gaan we daar gewoon ff een kaartje kopen dacht ik. Mooi niet... Daar aanbeland vroeg ik aan de desbetreffende Chinese of ze Engels sprak waarop ze zeer geïrriteerd en gepikeerd reageerde in het Chinees, alsof ze het me enorm kwalijk nam dat ik geen Chinees sprak. Euh... ok geen Engels, dan maar met handen en voeten proberen. Maar nee, ze bleef alleen maar luidruchtig roepen en gebaren waaruit ik alleen maar kon opmaken dat ik hier niet zou gaan slagen voor het trein kaartje. Wat een vreselijk chagrijnig mens zeg, bah! Met d'r opgeschoren harses.. Uiteindelijk maar een dag vooraf naar het station gegaan om daar een kaartje te kopen hetgeen tijdrovend was en vlekkeloos verliep. De Chinezen hier in Beijing zijn me tot nu toe nog niet erg vriendelijk of behulpzaam geweest moet ik zeggen, en voor de Chinezen die dat wel zijn moet je oppassen. Met name jonge dames die je out of the blue op straat aanspreken en heel vriendelijk en geïnteresseerd zijn in je. Ze maken een praatje onder het mom van dat ze hun Engels willen verbeteren en nodigen je vervolgens uit om ergens een theetje te gaan drinken in een Theahouse. Lijkt onschuldig allemaal, maar als je dan vervolgens de rekening krijgt gepresenteerd van een paar honderd euro reageren de dames zeer verbaasd en snappen ze er ook niets van terwijl ze gewoon in het complot zitten. De tientallen dames die mij zo hebben aangesproken op straat zijn er gelukkig niet in geslaagd omdat ik reeds tweemaal was gewaarschuwd; zowel de Nederlandse gasten die ik in de bar in St Petersburg had ontmoet evenals de Israëliërs die ik in Mongolië had ontmoet was dit overkomen. Verder ben ik zeer tevreden over het eten hier in Beijing, ik heb werkelijk overal heerlijk gegeten tegen spotprijzen. En tevens heb ik op m'n gemakje lekker kunnen ronddwalen in de Hutongs die bestaan uit vele sfeervolle smalle steegjes en straatjes waar vele levendige piepkleine winkeltjes en kroegetjes te vinden zijn. Savonds viel me op dat het knijter valse karaoke gejengel van enkele jaren geleden in China (en momenteel overigens razend populair in Mongolië) is ingeruild voor redelijk goede live muziek dat te vinden is in vrijwel iedere bar. Gezellig, echter op tijd naar huis want ik had net iets te veel moeite moeten doen voor dat treinkaartje om 'm te missen de volgende ochtend.

De trein die ik van Beijing naar Shanghai nam was van een iets ander genre dan de Trans Siberië Express, nl de Bullit Train. Een zeer comfortabele trein die dit traject met ruim 300km/h in zo'n vier en een half uur aflegt. Ik zeg gas erop! Eenmaal ingecheckt in het hostel loop ik een kort verkenningsrondje in de buurt waarbij het niet lang duurt voordat ik wederom wordt aangesproken door enkele dames. Hier zijn ze net een stap verder zo lijkt het want voordat ze me uitnodigen om mee te gaan naar een Theahouse vragen ze eerst heel nonchalant of ik een foto wil maken van ze en daarna pas beginnen ze hun praatje. Maar nee, geen thee voor deze jongen. De volgende dag maak ik met een gids, een leuk klein groepje Nederlanders en een Australiër een fietstocht door Shanghai om de stad wat beter te leren kennen. "Niet wachten voor de auto's" luidt het advies, "anders sta je een uur later nog steeds te wachten. Gewoon doorfietsen en dan stoppen zij vanzelf". Mooi om zo van dichtbij kennis te maken met zowel het chaotische verkeer als de imposante stad. Na de fietstocht weer met de taxi richting hostel waarbij me opvalt dat de taxichauffeurs ongeveer dezelfde eeltlaag op de palm van hun rechterhand hebben als de in chauffeurs in Mongolië van het toeteren. Het verkeer vertoont vele gelijkenissen. Terug in het hostel maar weer even douchen hetgeen eingelijk geen zin heeft. Wanneer je het hostel voorzien van airconditioning verlaat om de straat weer op te gaan, dan voelt het alsof iemand je bij de uitgang staat op te wachten met een grote onzichtbare reuzeföhn op standje "heet" om je vervolgens nauwgezet te achtervolgen bij een gevoelsmatige RV van zo'n 183%. In het hostel waar ik verbleef raakte ik nog leuk aan de praat met een Australische en een Chinese, twee vriendinnen. Handig een gids, dacht ik. Ze zouden over anderhalve dag vertrekken en in de tussentijd veel ondernomen nog en een paar dagen later was het tijd voor mij om te vertrekken naar Hongkong. Mooi geweest in Shanghai, gave stad!

In Hongkong aanbeland valt mij meteen op dat het verkeer stukke vriendelijker met elkaar omgaat, de mensen zelf veel vriendelijker zijn en het feit dat ze Engels spreken is ook een verademing. Na het inchecken bij het Hostel waarvoor ik een uur nodig had om het te vinden omdat er nergens een naambordje hing, ga ik allereerst eens even douchen waarbij me opvalt dat de Chinezen hier een compleet nieuwe invulling geven aan de term "badkamer toilet". Bij gebrek aan ruimte hebben ze het toilet maar gewoon in de douche cabine geplaatst. Of zou het misschien een creatieve vorm van Time Management zijn; even douchen terwijl je zit te kakken? Ik weet het ook niet. Hoe dan ook, na de douche maak ik een kort verkenningsrondje door de stad en ga ergens een hapje eten. Even twijfel ik bij het zien van een grote gele M en toch besluit ik om een met louter Chinezen gevuld eettentje binnen te lopen waarbij ik geen Engelse woorden op het menu zie staan. Ik laat me verrassen, de gele M is te makkelijk en bovendien niet zo lekker als het eten hier. Weer terug in het Hostel ga ik even op bed liggen want gister avond was weer een latertje. Niet veel later komt een van mijn huidige kamergenoten binnen lopen; een vriendelijke 63 jarige Wolfgang uit Keulen die bezig is met een reis van twee maanden waarbij hij HK, Australië en New Zealand op de planning heeft staan. Ook Wolfgang heeft behoefte aan een douche en begint zich al pratend midden in de kamer vrolijk uit te kleden totdat hij vervolgens in z'n blote schwanzel naar de douche loopt. Dat had hij ook in de douche kunnen doen vond ik, maar ok... De volgende dag is Wolfgang vertrokken en maak ik oa kennis met een andere kamergenoot Ali, een 25 jarige student afkomstig van Dubai wonend en studerend in Boston. Hij is op vakantie en wanneer ik hem voor het eerst hoor praten moet ik mijn uiterste best doen om het ongekend sterk signaal dat mijn hersenen naar mijn lachspieren stuurt tegen te gaan vanwege zijn onvervalste Borat-accent. Hilarisch! Komende dagen ontmoette ik veel leuke nieuwe mensen en trekken we er op uit om deze werkelijk fantastische stad te verkennen. Zowel de Peak waarbij je een prachtig uitzicht hebt op de welbekende skyline van de stad, het shopping walhalla, de Markets, de rust in de bergen of het strand evenals het immens grote en sfeervolle uitgaanscentrum spraken mij enorm aan. Bovendien wilde het toeval dat precies in het weekend dat ik in HK was de 9e editie van het Music&Beer Festival zou plaatsvinden. Niet echt iets waar ik op zat te wachten, maar ok, af en toe moet je iets cultureels ondernemen nietwaar? Dit feest speelde zich af in de buurt Lan Kwai Fong, vlakbij de wijk Soho waarbij de nauwe straatjes, volgepropt met kroegetjes en nightclubs, tussen de bizar veel en hoge wolkenkrabbers gesitueerd op een berg garant stond voor een geweldige ambiance. De laatste dag nog even gezellig geluncht met een oud klas genootje en savond nog een paar fotootjes genomen van een briljante skyline. Wat een fantastische stad!

Met het zien van drie grote Chinese wereldsteden, die ik naar mijn idee overigens in een climax volgorde heb bezocht, heb je China natuurlijk niet gezien. Als je de binnenlanden ingaat dan kun je hier volgens mij jaren reizen en iedere dag iets nieuws zien. Voor anderhalve week heb ik mijns inziens echter een mooie invulling gegeven aan een korte kennismaking met China waarbij met name het duidelijk zichtbare grote contrast tussen arm en rijk in Beijing en Shanghai indruk hebben gemaakt. Verder vond ik het bizar om te ervaren dat het land (muv het Westerse Hong Kong) nog dusdanig communistisch is dat websites als bijvoorbeeld Facebook en Youtube volledig worden geblokkeerd om de vrijheid van meningsuiting te beperken. Tevens is het opvallend om te zien dat men nog altijd op een of andere manier opkijkt tegen de blanke Westerling hetgeen onder andere tot uiting komt via Bill boards waar hoofdzakelijk Westerlingen op staan en Aziatische dames die als de zon schijnt met een paraplu rondlopen om maar zo min mogelijk bij te bruinen. Hoe dan ook, een prachtige ervaring weer... Tot zover Made in China en de volgende keer neem ik jullie mee naar Vietnam waarbij we per bus stapsgewijs zullen afreizen van Hanoi naar Ho Chi Minh (Saigon). Tot dan!

Ciao Jasp

Iedereen enorm bedankt voor de interesse, de leuke reacties en mooie complimenten, doet me erg goed dit te lezen en moedigt aan om meer te schrijven :-)