Terug in de tijd

Van Auckland, New Zealand stond er een lange vlucht op de planning die me via Santiago, Chili naar Lima, Peru zou brengen. En ondanks dat dit traject met tussenstop zo'n negentien uur zou duren vertrok ik rond vier uur smiddags in New Zealand en landde ik in Peru rond drie uur smiddags. Dezelfde dag welteverstaan want de vlucht die me overigens alleszins meeviel bracht me terug in de tijd, zowel letterlijk als figuurlijk. De terug in de tijd ervaring begon al op het vliegveld in Auckland waar het inchecken op tergend trage en amateuristische wijze verliep door het Zuid Amerikaans grondpersoneel. De drie en een half uur die ik voor vertrek aanwezig was op het vliegveld waren dan ook tot op de laatste minuut keihard nodig. De bedoeling was dat mijn bagage automatisch zou door gaan tijdens de transfer in Santiago. Echter het helder licht dat mijn check in verzorgde twijfelde over het feit dat ik misschien wel eens een ticket zou moeten kunnen overleggen om aan te tonen dat ik Peru binnen zes maanden weer zou verlaten. Het ticket dat aantoonde dat ik binnen twee en een halve maand Zuid Amerika zou verlaten voldeed niet, dus moest ik in Santiago opnieuw inchecken inclusief bagage en daar maar kijken of ik Peru binnen mocht zonder ticket uit Peru. In Santiago aanbeland werd mijn vermoeden dat dit geen enkel probleem zou moeten zijn bevestigd door het meer capabele grondpersoneel. En bij het stempelen van mijn paspoort keken ze me met een glimlach vragend aan gevolgd door de opmerking "Goh, kort bezoekje...". Mijn eerste indruk van Lima tijdens de landing was een grote oude vervallen stad. En tijdens mijn verblijf in Miraflores, de betere wijk waar je savonds veilig over straat kunt, bezoek ik ook het oude centrum van Lima dat vrij koloniaals aandoet. Apart van de vele musea waar ik overigens weinig zin in had, niet al te veel te beleven hier. En bij aankomst in de eerste Zuid Amerikaans stad kwamen ook weer enkele vanuit Azië herkenbare cultuurverschillen duidelijk boven drijven. Het weer rechts rijdende chaotische ellebogen verkeer waar het recht van de sterkste geldt, het hoge run Forrest run gehalte bij het oversteken van de straat, de prijzen die weer relatief laag zijn, taxichauffeurs die je steevast proberen op de lichten, gratis wifi in de hostels en warm water dat door de hostels weer wordt ingezet als verkoopargument. En verder natuurlijk de lichte taalbarrière die me tot nu toe nog alleszins meevalt. De mensen spreken gemiddeld relatief goed Engels en m'n Italiaans wordt links en rechts warempel ook nog wel eens begrepen. Van Lima besloot ik de bus te nemen naar Cuzco waar ik enkele dagen zou verblijven voordat ik de Inca Trail zou gaan lopen. Tijdens deze busrit balanceren we in de bergen tussen de diepe afgronden enerzijds en de massieve rotswanden anderzijds die de bus gevoelsmatig als knuffelmuur gebruikte zo rakelings gingen we eraan voorbij. En tevens betrap ik mezelf erop dat ik langzaam maar zeker zwaarder begin te ademen vanwege de ijlere lucht die het hoogteverschil met zich meebrengt. De uitermate luxe en comfortabele bus met een hoog eerste klas gehalte maakte de tweeëntwintig uur durende trip echter zeer aangenaam. Het uurtje vliegen als alternatief liet ik vanwege het immense prijsverschil en het missen van de mooie landschappen en typische dorpjes onderweg graag aan mij voorbij gaan. In Cuzco aanbeland dienen de eerste in kleurige traditionele klederdracht gehesen authentieke Peruaanse moedertjes zich al gauw aan hetgeen naadloos aansloot bij het pittoreske straatbeeld van deze mooie stad. Na een verkenningsrondje door de nauwe kronkelende steegjes en vele treden naar het centrum ben ik savonds getuige van een traditionele ceremonie tijdens het neerhalen van de vlag op het Plaza del Armas. Tijdens deze serieus bedoelde ceremonie krijg ik het niet voor elkaar om m'n lach in te houden vanwege de volledig uit de maat marcherende stoet die onder begeleiding van de kneiter valse trompettist een beetje liepen aan te modderen. Prutsers... Later op de avond ontmoet ik een vriendin van me uit Nederland die al sinds anderhalf jaar hier in Cuzco woont. Handig zo'n gids en erg leuk ook om weer even bij te kletsen. Eerst even een hapje gegeten gevolgd door een vakkundige stap sessie met plaatselijke live muziek waarbij de locals niets leken te begrijpen van mijn innovatieve salsa dans moves. Vreemd...

De komende dagen zouden ingevuld gaan worden door de vierdaagse Inca Trail. Een indrukwekkende eenenveertig kilometer lange tocht over de vroegere handelsroute van de Inca's zou ons uiteindelijk naar Machu Picchu leiden, een moeilijk bereikbare magische plek hoog in het Andesgebergte. Machu Picchu is een Incastad die door de Spanjaarden in het verleden nooit gevonden is en derhalve ook nooit vernietigd is. En aangezien er nog altijd diverse onbeantwoorde vragen en vele tegenstrijdigheden zijn blijven bestaan aangaande deze indrukwekkende geschiedenis leeft het mysterie voort. Voor aanvang van de trail kregen we de avond ervoor een briefing waarbij ik kennis maakte met de vijftien koppige vrij jonge groep waarmee ik de trail zou gaan lopen. Leuke club! Vroeg uit de veren de volgende ochtend om onder andere een bezoek aan Sacred Valley te brengen waar ik gedurende de dag wederom adembenemende bergpartijen voor ogen kreeg. En nadat we nog een authentiek Peruaans dorpje bezochten belandden we in een plaatsje waar we bleven overnachten voordat de werkelijke Inca Trail zou aanvangen. Waarschijnlijk vanwege de hoogte kom ik maar moeizaam in slaap en word ik om kwart voor drie al weer gewekt door de plaatselijke dorpshaan met een eigenaardige opvatting van het fenomeen zonsopkomst. Haantjesgedrag... Een paar uurtjes later was het dan zover, na een kort busritje stonden we aan het begin van de Inca Trail en na het passeren van de controle post raak ik direct al geïmponeerd door de porters. De Peruanen die ons vergezellen om een deel van onze bagage evenals de tenten, kookgerei en overige zaken te dragen van kamp naar kamp hebben het niet makkelijk. Met zo'n twintig kilo aan bagage rennen ze direct voor ons uit om de tenten en de maaltijden te prepareren in het volgende kamp voordat wij arriveren, hetgeen ze de gehele trail zouden volhouden. Het eerste gedeelte dat vrij vlak is verliep makkelijk terwijl we vergezeld werden door een aangenaam zonnetje totdat de eerste helling zich aandiende. Het weer sloeg genadeloos om en lange uren door de flinke regen volgden toen we onze weg bergopwaarts voortzetten. Tijd dus voor de poncho-boys. De regen zou niet ophouden tot de volgende dag halverwege de ochtend waardoor de nacht voor de meeste van ons alles behalve comfortabel verliep vanwege lekkende tenten. De tweede dag van de trail werd met een 1200 meter verticale klim over de 4215 meter hoge berg als de zwaarste beschouwd en werd gevolgd door een lange afdaling, wederom door de regen. Dag drie was weliswaar de langste qua tijd en afstand echter relatief vlak dus goed te doen. Tijdens de gehele trail krijgen we een uitgebreide toelichting over de Inca cultuur en genieten we ondanks de afwisselende bewolking en regen van de prachtige uitzichten en ruïnes. De vierde en laatste dag werden we vroeg gewekt om half vier om vervolgens na een uurtje hiken vanaf de berg Intipunku beloond te worden met een prachtig uitzicht op het lang verwachtte Machu Picchu. Na vier dagen klimmend, afdalend en regen trotserend hiken zonder douches camperend in de natuur was onze eindbestemming eindelijk in zicht. De regen en bewolking van afgelopen dagen hadden zowaar plaatsgemaakt voor een welverdiende licht bewolkte blauwe lucht hetgeen dit imposante uitzicht mogelijk maakte. Even genieten hierzo... Klein half uurtje lopen nog en we bevinden ons in Machu Picchu zelf waar we rustig verder genieten van de overblijfselen van deze prachtige mystieke stad. Wat een mooie trip...

Weer terug in Cuzco aanbeland gaan we savonds met de hele groep gezellig nog ergens wat eten en nemen we afscheid van elkaar. Ikzelf zou nog enkele dagen verblijven in deze levendige stad voordat ik koers zou zetten richting Bolivia. Eens kijken wat daar te beleven valt...

Muchos gracias weer iedereen voor de leuke reacties en we spreken elkaar snel weer!

Ciao Jazz