Op naar Azië

Voor de laatste keer hoorde ik het gezamenlijke gezang van de geüniformeerde kinderen terwijl ik het basisschooltje passeerde dat werd gesponsord door de Stella Maris Lodge waar ik nog enkele dagen verbleef. Afrika zit erop voor nu, op naar Azië. Van de laatste 30 euro aan Tanzaniaanse shilling besluit ik op het vliegveld van Dar Es Salaam een paar kleine flesjes sterke drank te kopen. Als ik m’n lokaal geld dan toch moet opmaken.. In het vliegtuig naar de Maldiven kom ik tijdens het invullen van de arrivalcard echter tot de ontdekking dat het land er een streng Moslim geloof op nahoudt. Alcohol is, muv de resorts, derhalve nergens verkrijgbaar en bovendien streng verboden om in te voeren. Kak.. Eenmaal geland op een smal eiland waar net een landingsbaan op past begeef ik me op het vliegveld voor het eerst in m’n leven in de richting van het pad “Goods To Declare”. Laat ik geen risico nemen. Ik word vriendelijk ontvangen door een klein groepje lokale medewerkers die me na het scannen van mijn bagage verzoeken om het tasje met de alcoholische drankjes uit mijn tas te halen. Een loket verder wordt de inhoud vastgesteld alvorens dezelfde tas zorgvuldig wordt verzegeld met een stuk schilderstape voorzien van een nummer. Vervolgens wordt me met een glimlach toegelicht dat ik bij mijn vertrek van de Maldiven het tasje weer kan komen ophalen. Deze eerste vriendelijke kennismaking met de lokale bevolking zou maatgevend zijn voor de rest van mijn verblijf. Bij het verlaten van het vliegveld gaan mijn ogen onbewust direct op zoek naar het kraakhelder blauwe water zoals ik me dat voorstelde van de Maldiven. En dat is ook exact wat ik gepresenteerd kreeg. Met een van de vele ferryboten vertrek ik van het vliegveld eiland naar Malé, de hoofdstad. Op het eiland aangekomen pak ik een taxi naar het hotel en verbaas me over de drukke bedoeling hier. Ontelbare scooters en auto’s die door de smalle straatjes van het volledig bebouwde eiland hun weg proberen te banen. Het doet me denken aan de chaotische drukte van Hanoi Vietnam. Veel auto’s hebben hun spiegels ingeklapt zodat er meer ruimte ontstaat valt me op terwijl ik tevergeefs m’n gordel probeer om te doen omdat die er simpelweg niet in zat. Maar ondanks de hectiek vloeit alles vlekkeloos in elkaar. En dan te bedenken dat dit nog maar een rustige dag was aangezien het een vrijdag was, de dag dat alles gesloten is tot 14h omdat de lokale bevolking hier dan veelal naar de moskee gaat.

In het hotel even douchen en op pad naar het rustige naastgelegen eiland Villingili waar het prima relaxen is op het parelwitte strand. Mijn nieuwsgierigheid naar hoe het er onder water uitziet dwingt me diezelfde middag om een paar uurtjes te snorkelen in het heldere blauwe water. De vissen vinden het wel best, ze lijken net zo nieuwsgierig naar mij als ik naar hen en komen dicht bij. Genoeg watersporten te doen hier. Bij het terug brengen van mn snorkel kit raak ik in gesprek met de vriendengroep die samen het watersport tentje runt. Iedere vrijdag is dit een beetje het ontmoetingspunt voor de groep om het weekend in te luiden. Beetje ouwehoeren en zo nu en dan even het water opzoeken met een waterboard, jetski of een van de vele andere opties die de shop te bieden heeft. Relaxte sfeer hier dus ik besluit de rest van de middag lekker te blijven hangen. Tijdens het snorkelen zag ik al dat het koraal op een enkele uitzondering na helaas niet meer in leven was. Global Warming leidt tot opwarming van de oceaan hetgeen afsterven van het koraal tot gevolg heeft. Desondanks besluit ik de volgende dag om het wat dieper onder water op te zoeken en te gaan duiken. Eenmaal onder water gaat alles ineens in slowmotion. De bewegingen, communicatie middels beperkte handgebaren en het enige wat je hoort is je eigen ademhaling verwikkeld met de omhoog dwarrelende bubbels. Bijzonder rustgevend om vergezeld met honderden felgekleurde vissen een beetje rond te zweven in deze magische onderwaterwereld. Rest van de middag is het chillen op het strand.

Na een zeer vriendelijk en gastvrij verblijf op de Maldiven laat ik de mooie stranden, het heldere turquoise water en het drukke chaotische Malé achter me en maak ik mijn weg richting het vliegveld. Daar nog even m’n flesjes oppikken bij Customs die tussen een uitgebreid arsenaal van achtergebleven drankflessen te vinden was en door naar Sri Lanka. Vanuit Colombo rijd ik direct door naar Negombo, een wat rustiger plaatsje aan de kust. Op de Fishmarket raak ik in gesprek met de eveneens vriendelijke bevolking, is het relaxen op het strand en pak ik twee dagen later de trein naar Kandy. Enige lenigheid vereist bij het instappen van de trein aangezien de instap van de trein zo'n 80cm hoger ligt dan het perron. In het hostel ontmoet ik weer veel andere reizigers waaronder 3 Amsterdammers en een Duitser; Jordy, Jesper, Pauline en Felix (alias Duitsland). Leuke klik en ongeveer dezelfde route voor ogen dus besluiten we samen verder te reizen. Kandy zelf ervaar ik als niet heel bijzonder. Wel even een highlight rondritje gedaan met een tuk tuk voorzien van geluidsinstallatie waar menig disco eigenaar jaloers op zou zijn. Mooi contrast tussen de relaxte Bob Marley muziek die snoeihard via de speakers ten gehore kwam en de ogenschijnlijk roekeloze rijstijl van de tuk tuk coureur in het algemeen. Op de route lagen onder andere de Tempel van de Tand, de grote Boeddha en een lokale massage voordat ik savonds nog een street bbq bezocht. Het biertje voor bij de bbq besluiten we onderweg in de supermarkt te gaan halen wat er iets anders aan toegaat dan ik gewend ben. Wanneer ik een medewerker vraag naar bier wijst hij naar een smal deurtje dat zich onopvallend tussen de schappen begaf. Het deurtje verschafte toegang tot een trap naar een grauw aangeklede fel verlichte kelder waar een brede balie stond met daar achter een muur van alcohol. De balie was middels een glazen wand opgesplitst in twee helften. De bezoekers die via de supermarkt beneden kwamen, voornamelijk toeristen, stonden aan de ene helft terwijl mensen die rechtstreeks van buitenaf de balie konden benaderen, vooral de locals, aan de andere kant. De lokale bevolking wordt niet graag met alcohol gezien zo bleek, maar de grootte van de rij met locals liet geen misverstand bestaan over het feit dat ze ‘m hier ook wel lusten.

Na Kandy besloten we naar Hatton te gaan om daar Adam’s Peak te beklimmen; een berg die door zowel Boeddhisten, Moslims, Christenen en Hindoe’s als heilig wordt beschouwd. We staan vroeg op om met de tuk tuk naar het station te gaan en kopen daar een kaartje. 1e Klas was inmiddels lang van tevoren uitverkocht maar 2e en 3e klas kaartjes waren nog wel verkrijgbaar aan het loket. Kans op zitplaatsen zou niet groot zijn en bij het aantreffen van een overvloed aan wachtende backpackers en locals tijdens het betreden van het perron begrepen we waarom. Aanvankelijk had ik me Sri Lanka wat minder toeristisch voorgesteld maar langzaam werd me duidelijk dat het qua toerisme niet echt onder doet voor Thailand of Vietnam. Tijdens het opstappen is het een geprop van jewelste en transformeert het laatste sprankje hoop op een zitplaats in een illusie. Een paar uur later arriveren we in Hatton en pakken we de taxi naar onze aan de voet van Adam’s Peak gelegen accommodatie. Zo, nu eerst maar even een welverdiende duik in het zwembad. De landlady adviseert ons om 01.00h snachts te vertrekken vanwege het feit dat het volle maan is hetgeen altijd vele extra klimmers trekt. Na een paar krakkemikkige uurtjes slaap staan we op rond middernacht en vinden we onze weg naar het startpunt van de klim. En zoals de landlady ons al vertelde kon de weg ernaar toe niet missen. Een nachtelijke braderie met fel verlichte kraampjes die van alles te bieden hadden. Van slippers tot allerlei soorten voedsel en van een merkwaardig uitgezocht assortiment van prullaria tot voetmassages. Een horde van verscheidenheid aan mensen die zich verzamelen om de 2243m hoge Peak te trotseren, de vele locals gemixt met een zwerm toeristen uit alle windstreken. De drukte viel aanvankelijk mee maar daar zou hoe dichter we de top naderden verandering in komen. Waar eveneens verandering in kwam was het gedrag van de anders zo vriendelijke Srilankaan. Hoe drukker het werd hoe lomper ze begonnen voor te dringen. Maargoed, uiteindelijk werden we rijkelijk beloond met een fenomenaal uitzicht over het dal met het opkomen van de zon. Alsof je naar een gigantisch meer van wolken staat te kijken waarbij hier en daar een berg uit het meer omhoog steekt. Werkelijk prachtig! De 5500 treden tellende opwaartse hike van 7 km zou normaalgesproken zo’n 2-3 uur duren, maar vanwege de grote drukte duurde dat bij ons tweemaal zo lang. Tevens konden we daardoor uiteindelijk de top ook niet halen. Achteraf had de drukte met name te maken met het feit dat die betreffende vrijdag een nationale vakantiedag bleek te zijn in Sri Lanka. Kleinigheidje.. Na het genieten van het uitzicht lopen we de berg weer af waarbij we kilometers mensen passeren die nog in de rij naar boven stonden te wachten. Goed dat we om 01.00h waren vertrokken dus. Terug in het guesthouse is het even ontbijten, chillen bij het zwembad en door naar het station om de trein te pakken naar het plaatsje Ella. De treinreis naar Ella zou eveneens een drukke bedoeling worden gezien de vrije dag van de locals. Maar ondanks de drukte en onze vermoeide benen zijn we blij met onze staanplaatsen want met het prachtige uitzicht op de groene theevelden kwalificeert deze bergachtige treinreis zich als een van mooiste ter wereld.

Wanneer we uitstappen in Ella knallen we met de taxi over de kronkelige bergweggetjes totdat we arriveren bij een steil bochtig met fakkels verlicht pad. Dit moest de ingang zijn voor het Tomorrowland Hostel dat we hadden geboekt. Het op festival wijze aangeklede hostel heeft geen kamers maar een mix van normale en hangende tenten. Super relaxte vibe hier die mede mogelijk werd gemaakt door eigenaar Sana, een behulpzame grappige Srilankaanse uitvoering van Diego Maradonna met veel praatjes. Een paar biertjes verder zijn we tegen middernacht zo'n 24h op geweest en is het ruim tijd om te gaan tukken in een van de tenten verspreid over het groen gekleurde berggebied. De volgende dag was het vooral relaxen, beetje zwemmen bij een naastgelegen waterval, hapje eten in het centrum en savonds gingen de voetjes van de vloer in het hostel. Jesper, een van de Amsterdammers waarmee ik reisde was DJ en kon prima uit te voeten met de hostel draaitafel met een meesterlijk dans avondje tot gevolg. Dit werd overigens ook de avond dat zijn artiestennaam geboren werd. Tegen het einde van zijn set werd mijn door de microfoon geroepen “Give it up for DJ Jesper!” verstaan als “DJ Dancefloor”. Waarschijnlijk had dat te maken met de kwaliteit van de microfoon, maar wellicht speelde mijn verminderde capabiliteit tot helder articuleren op dat moment ook een rol. Hoe dan ook, kijk maar wat je ermee doet Jesper.. Nadat we de volgende dag Ella Rock hadden beklommen met een mooi uitzicht over het dal was het tijd om af te zakken naar het Zuiden. Daar lag immers het strand op ons te wachten. Aan de Zuidkust beginnen we bij Mirissa waar we avonds bij aankomst het strand opzoeken dat goed gevuld is met restaurantjes en danstentjes. Paar nachtjes feest vieren, beetje zwemmen en daarna door naar een van de vele surfdorpjes, Midigama. De diverse guesthouses in aanbouw verklappen dat het toerisme hard groeiende is hier aan de kust. Paar surfboardjes huren en op naar de golven. Geweldig om af en toe een golf mee te pakken voor zover dat lukte en tegen de avond een beetje te dobberen op je surfboard in de Indische oceaan met als achtergrond een grote ondergaande zon. Eveneens geweldig om op de golven Duitsland weer tegen te komen nadat hij even zijn eigen weg had verkozen. Grappig hoe in backpackersland de paden van de reizigers van tijd tot tijd elkaar weer kruisen. En net als de rest van Sri Lanka is het ook hier weer genieten van het lekkere eten overal. Kokosnoten drinken aan de lopende band en heerlijke rice & curry’s voor een paar euro als ontbijt, lunch of diner. Op de laatste avond dat we met z’n vijven samen zouden zijn word ik door de Amsterdammers getrakteerd op een etentje in een bijzonder goed en sfeervol ingericht restaurantje. Herinneringen worden weer even opgehaald en daarna is het tijd voor een klein lokaal feestje aan het strand. Briljante afsluiter.. Melancholisch gevoel weer als ik de volgende dag in de minivan onderweg naar Colombo het met mooie woorden volgeschreven ansichtkaartje lees dat ik van de Amsterdammers kreeg terwijl de laatste golven langzaam uit het zicht verdwijnen. Kijk nu al uit naar de onvermijdelijke reünie met dit fijne clubje mensen!

Sri Lanka was prachtig! Heerlijk eten, ontzettend vriendelijke mensen die je soms niet begrijpt vanwege hun bijna aandoenlijke headwiggle wanneer je ze iets vraagt, prachtige groene landschappen, het surfers sfeertje aan het strand en weer vele mooie ontmoetingen met zowel backpackers als locals.

Ontzettend bedankt weer iedereen voor alle leuke reacties op de vorige blog, superrrr om te lezen!! Volgende bestemming is New Delhi, we spreken elkaar daar ergens.

Tot snel!
J