Drifters
Door: Jasper Guns
Blijf op de hoogte en volg Jasper
22 Januari 2017 | Tanzania, Zanzibar
De dame die tegenover me zit valt zowat bij me op schoot als de trein naar Schiphol vlak voor Den Bosch onverwachts een noodstop maakt. We kijken elkaar aan en lijken zonder woorden te begrijpen dat dit weinig goeds voorspelt. Ik kijk naar buiten en zie geen station. Een korte stilte volgt totdat een stem omroept dat we een noodstop hebben gemaakt vanwege een aanrijding met een persoon. Goeienherders.. Mijn eerste gedachten gaan uit naar die persoon maar kan niet ontkennen dat ik ook aan mijn vlucht moest denken. Dit zou nog wel eens lang kunnen gaan duren namelijk. Een goed half uur later krijgen we echter te horen dat de dame in haar poging om voor de trein te springen gefaald heeft en dat ze in verwarde toestand is opgevangen door de politie. De trein vervolgt zijn route maar stopt in Den Bosch waar ik overstap om mijn route naar Schiphol eveneens te vervolgen. Met een uur vertraging vanwege een technische storing vertrekt mijn vlucht richting Nairobi waarmee mijn reis op ietwat hobbelige wijze van start ging.
Na een prima vlucht pak ik in Nairobi de taxi naar het hotel waar ik incheck en het reisgezelschap zou ontmoeten. Een gezin uit Australië, een jong Nederlands stel, een jong Deens stel, een Nederlandse, een Zweedse en een Roemeen. Leuke club. De volgende dag ontbijten we buiten waar het met katapulten uitgeruste personeel de apen op afstand houden van het ontbijt buffet. Grappig gezicht.
We verlaten Nairobi met als eerste bestemming Lake Naivasha. Onderweg maak ik wat beter kennis met Rahul de Roemeen. Hij houdt zich veel bezig met non dualisme hetgeen interessante gesprekstof opleverde. Op locatie aangekomen zetten we de tenten op om vervolgens weer een bezoek te brengen aan de Great Rift Valley en Mount Longonot te beklimmen. Goeie hike met als beloning aan de top een mooi uitzocht over de krater die zich in de berg begeeft. Weer eenmaal bij het kamp aangekomen wordt de braai aangestoken en voelt het al weer snel als vertrouwd met een biertje rondom het kampvuur. Later op de avond zien we nog enkele nijlpaarden aan land komen om te grazen en dan is het alweer tijd om te gaan slapen. Vlak voor het slapen gaan vertelt tentgenoot Rahul dat hij naar het schijnt de eerste 10 minuten snurkt en daarna niet meer. Het zou een lange nacht worden. Niet alleen kwamen die 10 minuten waar hij het over had met grote regelmaat terug, daarnaast bleek mijn dunne linnen slaapzak niet bestand tegen de koude temperaturen die nacht. Mijn associatie met Afrika was juist warmte maar kennelijk kon het snachts nog flink afkoelen hier.
De volgende ochtend scheren we met twee lokale boten over het water van Lake Naivasha en na de lunch maken we ons op voor de Hell’s Gate fiets safari. Klinkt iig goed. En goed was het ook. Niet alleen de mooie omgeving maar vooral het feit dat je op indrukwekkend korte afstand tussen de wilde dieren fietst. Met name veel zebra’s, impala’s en buffels. Goed dat er gidsen bij waren want toen ik aanstalte maakte om te stoppen om een foto te maken van een kudde buffels waarvan een aantal grote exemplaren ons aanstaarden, verzocht een van de gidsen mij vriendelijk doch dringend om juist door te fietsen. En ook iets sneller graag. De lichaamstaal van de gids sprak vooral ongerustheid. We waren met z’n tweeën wat achterop geraakt ten opzichte van de rest van de groep en buffels zijn zo’n beetje de meest onvoorspelbare dieren in Afrika. Als ze zich bedreigd voelen kunnen ze zonder enige waarschuwing de aanval inzetten. Even die voeten op de pedalen dus totdat we de kudde voorbij waren.
Tijdens het eten avonds krijgen we tekst en uitleg over het programma van de volgende dagen. Aangezien we een lange afstand voor de boeg hebben is het vroeg opstaan. Het eerste en grootste gedeelte van de weg werd door gids Dan als goed gekwalificeerd. De laatste 60km zou wat hobbelig zijn. Zelf zou ik echter het eerste gedeelte als slecht willen omschrijven en de laatste 60km als volledig onbegaanbaar. Goed dat de truck was uitgerust met gordels want ondanks dat de banden voor de helft werden leeggelaten om de schokken wat beter te absorberen werden we flink door elkaar geschud en deden de gordels dienst als veiligheid beugels als in een kermisattractie. De lange rally loont zich wanneer we laat in de middag arriveren in Masai Mara National Park. Komende twee nachten zouden we verblijven in een prachtig resort voorzien van zwembad, comfortabele bedden en een bijzonder uitzicht op wel honderd nijlpaarden die zichzelf verkoeling verschaffen in de naast het resort gelegen rivier. De volgende dag trekken we erop uit met twee jeeps voor een game drive door het Masai Mara National Park. De eerste olifanten worden gespot, hyena’s, buffels, impala’s maar de leeuwen blijven vooralsnog even uit. En terwijl de zon ondergaat rijden we weer terug richting het resort om weer op tijd te gaan tukken. Morgen weer een lange dag.
Het is 4.15h, de wekker gaat. Tijd om op te staan want een kwartier later zouden we vertrekken om dezelfde dakar rally weg terug af te leggen om onze route te vervolgen. Na een uurtje of anderhalf heen en weer te zijn geschud gaat het even mis. We horen en voelen een harde knal waarop een sissend geluid volgt. Wanneer de truck stopt constateren we een lekke band en een flink vervormde velg. Goed, handen uit de mouwen en even een bandje verwisselen met n paar man. Dat verloopt vrij soepel en binnen drie kwartier vervolgen we onze weg terwijl de volle maan langzaam aan de horizon verdwijnt om plaats maken voor de opkomende zon.
Onderweg weer veel te zien. Het chaotische verkeer, mensen die inhalen waar het simpelweg echt niet kan met diverse noodstoppen tot gevolg. De dorpjes langs de wegen voorzien van huisjes gemaakt van klei, hout en golfplaten. De overvloed aan plastic afval langs de weg. Een koe die op een verroeste vrachtwagen velg staat te knagen. De in kleurrijke kleding uitgedoste Afrikaanse vrouwen die veelal met grote emmers water of grote schalen met bananen op het hoofd rondlopen. We kijken onze ogen uit. Maar dat geldt ook net zo goed andersom. Ik voel me regelmatig zelf een bezienswaardigheid die twee kant op gaat. Enerzijds de glimlachende mensen en vrolijke kinderen die al zwaaiend achter de truck aanrennen als we passeren. Anderzijds lijkt er soms een gevoel van afgunst aanwezig te zijn in diverse nors kijkende mensen wanneer we ergens voorbij rijden. We zijn zeker niet overal even welkom zo ervaar ik maar over het algemeen is de laatste groep in de minderheid.
Na een lange barre rit van zo’n 15 uur arriveren we in de avond bij Lake Victoria. Het rustgevend geluid van de golven maakt dat ik snel in slaap val en sochtends worden we gewekt door het drukke gefluit van de social weavers in de boom waaronder we onze tenten hadden opgezet. Op naar het veelbelovende Serengeti National Park dat op het programma stond.
Tijdens de vijf uur durende rit naar de campsite in Serengeti waar we de nacht zouden verblijven zien we enkele leeuwen en tevens zijn we getuigen van de migratie. Gedurende kilometers passeren we duizenden gnoe's die de overtocht maken. Bijzonder indrukwekkend om te zien. Vlak voor zonsondergang arriveren we op de campsite. Niets is afgezet dus alle dieren in het park kunnen dus ook bij de tenten komen. Dan vertelde ons dat hij daar een keer snachts naar het toilet ging en toen hij terug wilde lopen naar de tenten enkele leeuwen tussen de tenten zag lopen waardoor hij genoodzaakt was om de nacht door te brengen op het toilet. Ergens een angstaanjagend idee dat er leeuwen bij de tenten kunnen komen. Maar goed, als het onveilig zou zijn zouden ze ons hier niet laten overnachten bedenk ik me. Ter geruststelling vertelt Dan dat we eerst met een zaklamp rondom moet schijnen. Als we niets zien kun je rustig naar t toilet gaan, als je ogen ziet kun je beter in de tent blijven. Die avond hangt er een soort van gespannen sfeertje rondom het kampvuur. Bij ieder geluidje dat we horen kijken we om ons heen terwijl Dan uitlegt hoe te handelen wanneer je oog in oog komt te staan met een leeuw. Niet dat dat veel zin heeft want waarschijnlijk bevries je zodra je daadwerkelijk voor een leeuw staat voegt hij eraan toe. Mooi, goed om te weten... Even later horen we tussen het gehuil van de hyena's door een soort van rommelend geluid. Iedereen houdt z’n adem in terwijl we in de verte iets zien oplichten. Het lijken wel twee koplampen. En even later komt er inderdaad een minivan met de tekst 'Zebra Refreshments' de campsite opgereden. Een soort van SRV voor koude biertjes en andere drankjes. Beetje een mismatch die de magie wat teniet deed zo vlak voordat we dat nacht in gingen. De volgende ochtend blijkt iedereen het avontuur te hebben overleefd, alleen het gehuil van enkele hyena’s gehoord. Op tijd uit de veren en op zoek naar wat neushoorns en luipaarden die we nog hadden af te vinken van de Big Five. Het geluk blijkt aan onze zijde want ondanks z’n uitermate goede camouflage zien we niet veel later een luipaard chillen in een boom. Gaaf om te zien. En ons geluk bleef nog even aan onze zijde want binnen het uur zaten we wederom midden in de migratie. Zover je kan kijken tot aan de horizon rondom je heen alleen maar buffels, zebra's, gnoe's en olifanten. Op weg naar nieuw voedsel. Zo indrukwekkend om te zien..
Terwijl we het prachtige Serengeti verlaten verruilen we het ene park voor het andere als we het Ngorongoro Park binnenrijden. Eveneens bijzonder aangezien het park zich begeeft in een krater bovenop een berg. Gedurende de nacht horen en zien we diverse buffels om onze tenten heen grazen en tijdens onze laatste game drive door het park de volgende ochtend spotten we ook nog enkele neushoorns. Big Five completed. Wederom een bijzondere ervaring om zo dicht bij de dieren in het wild te komen.
Tot slot van onze rondreis brengen we een bezoek aan een “authentiek” Masai Mara dorp waar de bewoners nog op traditionele wijze leven. We worden verwelkomd met gedans en gezang en voordat we het weten staan we zelf mee te springen. Een verwoede poging om even hoog te springen als de lokale pro’s resulteerde in een weekje spierpijn in de kuiten. Handig zo vlak voor de Kilimanjaro..
Bij aankomst in Arusha was de Drifters rondreis zo’n beetje op z’n einde gekomen. De trip zat van voor tot achter volgepland en was weer bijzonder mooi, mede vanwege de leuke club waarmee we reisden. Tot zover de rondreis door Kenia en Tanzania en op naar de Kilimanjaro!
Tot snel!
J
Na een prima vlucht pak ik in Nairobi de taxi naar het hotel waar ik incheck en het reisgezelschap zou ontmoeten. Een gezin uit Australië, een jong Nederlands stel, een jong Deens stel, een Nederlandse, een Zweedse en een Roemeen. Leuke club. De volgende dag ontbijten we buiten waar het met katapulten uitgeruste personeel de apen op afstand houden van het ontbijt buffet. Grappig gezicht.
We verlaten Nairobi met als eerste bestemming Lake Naivasha. Onderweg maak ik wat beter kennis met Rahul de Roemeen. Hij houdt zich veel bezig met non dualisme hetgeen interessante gesprekstof opleverde. Op locatie aangekomen zetten we de tenten op om vervolgens weer een bezoek te brengen aan de Great Rift Valley en Mount Longonot te beklimmen. Goeie hike met als beloning aan de top een mooi uitzocht over de krater die zich in de berg begeeft. Weer eenmaal bij het kamp aangekomen wordt de braai aangestoken en voelt het al weer snel als vertrouwd met een biertje rondom het kampvuur. Later op de avond zien we nog enkele nijlpaarden aan land komen om te grazen en dan is het alweer tijd om te gaan slapen. Vlak voor het slapen gaan vertelt tentgenoot Rahul dat hij naar het schijnt de eerste 10 minuten snurkt en daarna niet meer. Het zou een lange nacht worden. Niet alleen kwamen die 10 minuten waar hij het over had met grote regelmaat terug, daarnaast bleek mijn dunne linnen slaapzak niet bestand tegen de koude temperaturen die nacht. Mijn associatie met Afrika was juist warmte maar kennelijk kon het snachts nog flink afkoelen hier.
De volgende ochtend scheren we met twee lokale boten over het water van Lake Naivasha en na de lunch maken we ons op voor de Hell’s Gate fiets safari. Klinkt iig goed. En goed was het ook. Niet alleen de mooie omgeving maar vooral het feit dat je op indrukwekkend korte afstand tussen de wilde dieren fietst. Met name veel zebra’s, impala’s en buffels. Goed dat er gidsen bij waren want toen ik aanstalte maakte om te stoppen om een foto te maken van een kudde buffels waarvan een aantal grote exemplaren ons aanstaarden, verzocht een van de gidsen mij vriendelijk doch dringend om juist door te fietsen. En ook iets sneller graag. De lichaamstaal van de gids sprak vooral ongerustheid. We waren met z’n tweeën wat achterop geraakt ten opzichte van de rest van de groep en buffels zijn zo’n beetje de meest onvoorspelbare dieren in Afrika. Als ze zich bedreigd voelen kunnen ze zonder enige waarschuwing de aanval inzetten. Even die voeten op de pedalen dus totdat we de kudde voorbij waren.
Tijdens het eten avonds krijgen we tekst en uitleg over het programma van de volgende dagen. Aangezien we een lange afstand voor de boeg hebben is het vroeg opstaan. Het eerste en grootste gedeelte van de weg werd door gids Dan als goed gekwalificeerd. De laatste 60km zou wat hobbelig zijn. Zelf zou ik echter het eerste gedeelte als slecht willen omschrijven en de laatste 60km als volledig onbegaanbaar. Goed dat de truck was uitgerust met gordels want ondanks dat de banden voor de helft werden leeggelaten om de schokken wat beter te absorberen werden we flink door elkaar geschud en deden de gordels dienst als veiligheid beugels als in een kermisattractie. De lange rally loont zich wanneer we laat in de middag arriveren in Masai Mara National Park. Komende twee nachten zouden we verblijven in een prachtig resort voorzien van zwembad, comfortabele bedden en een bijzonder uitzicht op wel honderd nijlpaarden die zichzelf verkoeling verschaffen in de naast het resort gelegen rivier. De volgende dag trekken we erop uit met twee jeeps voor een game drive door het Masai Mara National Park. De eerste olifanten worden gespot, hyena’s, buffels, impala’s maar de leeuwen blijven vooralsnog even uit. En terwijl de zon ondergaat rijden we weer terug richting het resort om weer op tijd te gaan tukken. Morgen weer een lange dag.
Het is 4.15h, de wekker gaat. Tijd om op te staan want een kwartier later zouden we vertrekken om dezelfde dakar rally weg terug af te leggen om onze route te vervolgen. Na een uurtje of anderhalf heen en weer te zijn geschud gaat het even mis. We horen en voelen een harde knal waarop een sissend geluid volgt. Wanneer de truck stopt constateren we een lekke band en een flink vervormde velg. Goed, handen uit de mouwen en even een bandje verwisselen met n paar man. Dat verloopt vrij soepel en binnen drie kwartier vervolgen we onze weg terwijl de volle maan langzaam aan de horizon verdwijnt om plaats maken voor de opkomende zon.
Onderweg weer veel te zien. Het chaotische verkeer, mensen die inhalen waar het simpelweg echt niet kan met diverse noodstoppen tot gevolg. De dorpjes langs de wegen voorzien van huisjes gemaakt van klei, hout en golfplaten. De overvloed aan plastic afval langs de weg. Een koe die op een verroeste vrachtwagen velg staat te knagen. De in kleurrijke kleding uitgedoste Afrikaanse vrouwen die veelal met grote emmers water of grote schalen met bananen op het hoofd rondlopen. We kijken onze ogen uit. Maar dat geldt ook net zo goed andersom. Ik voel me regelmatig zelf een bezienswaardigheid die twee kant op gaat. Enerzijds de glimlachende mensen en vrolijke kinderen die al zwaaiend achter de truck aanrennen als we passeren. Anderzijds lijkt er soms een gevoel van afgunst aanwezig te zijn in diverse nors kijkende mensen wanneer we ergens voorbij rijden. We zijn zeker niet overal even welkom zo ervaar ik maar over het algemeen is de laatste groep in de minderheid.
Na een lange barre rit van zo’n 15 uur arriveren we in de avond bij Lake Victoria. Het rustgevend geluid van de golven maakt dat ik snel in slaap val en sochtends worden we gewekt door het drukke gefluit van de social weavers in de boom waaronder we onze tenten hadden opgezet. Op naar het veelbelovende Serengeti National Park dat op het programma stond.
Tijdens de vijf uur durende rit naar de campsite in Serengeti waar we de nacht zouden verblijven zien we enkele leeuwen en tevens zijn we getuigen van de migratie. Gedurende kilometers passeren we duizenden gnoe's die de overtocht maken. Bijzonder indrukwekkend om te zien. Vlak voor zonsondergang arriveren we op de campsite. Niets is afgezet dus alle dieren in het park kunnen dus ook bij de tenten komen. Dan vertelde ons dat hij daar een keer snachts naar het toilet ging en toen hij terug wilde lopen naar de tenten enkele leeuwen tussen de tenten zag lopen waardoor hij genoodzaakt was om de nacht door te brengen op het toilet. Ergens een angstaanjagend idee dat er leeuwen bij de tenten kunnen komen. Maar goed, als het onveilig zou zijn zouden ze ons hier niet laten overnachten bedenk ik me. Ter geruststelling vertelt Dan dat we eerst met een zaklamp rondom moet schijnen. Als we niets zien kun je rustig naar t toilet gaan, als je ogen ziet kun je beter in de tent blijven. Die avond hangt er een soort van gespannen sfeertje rondom het kampvuur. Bij ieder geluidje dat we horen kijken we om ons heen terwijl Dan uitlegt hoe te handelen wanneer je oog in oog komt te staan met een leeuw. Niet dat dat veel zin heeft want waarschijnlijk bevries je zodra je daadwerkelijk voor een leeuw staat voegt hij eraan toe. Mooi, goed om te weten... Even later horen we tussen het gehuil van de hyena's door een soort van rommelend geluid. Iedereen houdt z’n adem in terwijl we in de verte iets zien oplichten. Het lijken wel twee koplampen. En even later komt er inderdaad een minivan met de tekst 'Zebra Refreshments' de campsite opgereden. Een soort van SRV voor koude biertjes en andere drankjes. Beetje een mismatch die de magie wat teniet deed zo vlak voordat we dat nacht in gingen. De volgende ochtend blijkt iedereen het avontuur te hebben overleefd, alleen het gehuil van enkele hyena’s gehoord. Op tijd uit de veren en op zoek naar wat neushoorns en luipaarden die we nog hadden af te vinken van de Big Five. Het geluk blijkt aan onze zijde want ondanks z’n uitermate goede camouflage zien we niet veel later een luipaard chillen in een boom. Gaaf om te zien. En ons geluk bleef nog even aan onze zijde want binnen het uur zaten we wederom midden in de migratie. Zover je kan kijken tot aan de horizon rondom je heen alleen maar buffels, zebra's, gnoe's en olifanten. Op weg naar nieuw voedsel. Zo indrukwekkend om te zien..
Terwijl we het prachtige Serengeti verlaten verruilen we het ene park voor het andere als we het Ngorongoro Park binnenrijden. Eveneens bijzonder aangezien het park zich begeeft in een krater bovenop een berg. Gedurende de nacht horen en zien we diverse buffels om onze tenten heen grazen en tijdens onze laatste game drive door het park de volgende ochtend spotten we ook nog enkele neushoorns. Big Five completed. Wederom een bijzondere ervaring om zo dicht bij de dieren in het wild te komen.
Tot slot van onze rondreis brengen we een bezoek aan een “authentiek” Masai Mara dorp waar de bewoners nog op traditionele wijze leven. We worden verwelkomd met gedans en gezang en voordat we het weten staan we zelf mee te springen. Een verwoede poging om even hoog te springen als de lokale pro’s resulteerde in een weekje spierpijn in de kuiten. Handig zo vlak voor de Kilimanjaro..
Bij aankomst in Arusha was de Drifters rondreis zo’n beetje op z’n einde gekomen. De trip zat van voor tot achter volgepland en was weer bijzonder mooi, mede vanwege de leuke club waarmee we reisden. Tot zover de rondreis door Kenia en Tanzania en op naar de Kilimanjaro!
Tot snel!
J
-
22 Januari 2017 - 11:00
Wim En Hannie:
Weer heerlijk om te lezen Jasper en wat een mooie foto's. Leuke bontmuts!!
Alvast succes met de beklimming van de Kilimanjaro. Geniet van je reis. xx -
22 Januari 2017 - 11:30
Marlène Morgenstern:
Geweldig geschreven!! Maken t zo ook n beetje mee!! -
22 Januari 2017 - 11:33
Rosalie:
Ik reis in gedachten met je mee...gaaf om te lezen en top beschreven. X -
22 Januari 2017 - 12:02
Emmy:
Hi Jasper
Wat heb je weer een geweldig verslag geschreven. Je zou je zo in Tanzania wanen waren het niet dat de temperatuur hier niet mee werkt en je meteen uit die droom haalt.
Veel plezier en een goede klim gewenst. Henk en Emmy -
22 Januari 2017 - 13:19
Johan:
Goed verhaal Jasper! Wordt weer een prachtige reis! We blijven je volgen. Groeten Johan en Linda -
22 Januari 2017 - 13:40
Jef En Ursula:
Hallo Jasper,
Schitterend avontuur. Wij kunnen ons de pracht van de natuur en die "wilde" dieren goed voorstellen. Geniet met volle teugen.
Wij blijven je volgen.
Jef en Ursula -
22 Januari 2017 - 16:01
Karina:
Die hobbelige start van je reis heeft kenia en Tanzania helemaal goed gemaakt. Wat een mooi begin van een nieuwe reis! Enjoy! -
22 Januari 2017 - 20:33
Maarten:
Looking good, kerel !!! Lekker genieten -
23 Januari 2017 - 00:48
Hein En Petra:
Hoi Jappie.
Terwijl wij onze bontmuts dieper over onze oren trekken hier lezen wij jou prachtige reisverslagen.
Geweldig wat je allemaal ziet rondom je.We mogen via je verhalen en foto's een beetje mee proeven van wat je allemaal meemaakt.
We wensen je heel veel reis plezier op je verdere tocht naar de Kilimanjaro en wachten op je nieuwe
avonturen en foto's.
Liefs en groetjes, Hein en Petra. XX -
23 Januari 2017 - 07:12
Lianne:
Leuk geschreven Jasper! Fijn dat we worden aangeduid als jong Nederlands stel. Ik had me al op het ergste voorbereid -
23 Januari 2017 - 16:14
Jack En Yvonne Guns:
Wat een schitterend verhaal! Heel bijzonder om in zo'n prachtige andere wereld, avontuur na avontuur te beleven. -
23 Januari 2017 - 16:53
Ineke Hoos En Johan Van Tuijl:
Prachtig om te lezen Jasper. Ik snap nu ook waarom je moeder wel eens (zacht uitgedrukt) ongerust is ;-)
Geniet er van en wij lezen graag het vervolg.
Groetjes Ineke en Johan -
23 Januari 2017 - 20:12
Dirk:
Ziet er goed uit Jasper. Mooie foto's. Have fun! -
24 Januari 2017 - 08:20
Guus:
Non dualisme...Goeienherders inderdaad -
24 Januari 2017 - 08:21
Guus:
"Veel plezier man". viel weg. Bij deze alsnog :-) -
24 Januari 2017 - 08:22
Guus:
"Veel plezier man". viel weg. Bij deze alsnog :-) -
24 Januari 2017 - 19:54
Andre Van Strijp:
Hi Jasper,
Geweldige trip. We zitten vlak in de buurt, in Mwanza aan het Victoria Lake. Precies een jaar geleden zagen we in de Serengeti ook de Migratie. Ontzettend imposant.
Let op de Kili dat je je neus niet laat bevriezen. Dat is mij overkomen!
Geniet van de klim, en gewoon volhouden Pole Pole en dan kom je vanzelf boven.
We volgen je op deze site.
Maria en Andre
-
24 Januari 2017 - 20:40
ANN Van Den Akker:
Beste Jasper.
heel leuk en gezellig om je verslag te lezen.
Een heel ander wereldje. Zeker om de Masai te ontmoeten.
Nog een mooie voortzetting van je reis.
-
24 Januari 2017 - 23:49
Theo De Groot:
Leuk om te lezen en te ervaren dat er in 40 jaar niet veel veranderd is.
Theo -
25 Januari 2017 - 16:08
Henk En Hanneke Van Lieshout:
We volgen met veel belangstelling je spannende verhalen. Kleed je goed aan , want het is koud op de top van de Kilimansjaro! -
26 Januari 2017 - 14:10
Kristel:
Ehmmm linnen slaapzakje? Kilimanjaro?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
